Geen sneeuwstorm maar een storm met vulkanische as

Daar ben ik weer!

De vorige keer was ik geëindigd met de eerste dag in Yogyakarta. Voordat we gingen eten hadden we besloten dat we best een biertje hadden verdiend. Ze hebben hier een hele rare maat fles namelijk 620 ml. We hebben ervan genoten! Die avond zijn we inderdaad naar de Chinese foodmarket geweest. Het was verschrikkelijk... Het was allemaal overdekt en dus ontzettend warm, want we konden over de koppen lopen zo druk was het. Het begin ging nog wel, maar het was een hele lange markt waar geen eind aan leek te komen. We hebben er toch maar wat gegeten terwijl iedereen vroeg of ze met ons op de foto mochten, dat wordt nu echt wel een beetje vervelend ;). Op de terugweg kwamen we langs diverse massage salons, of nouja meer een ruimte met aparte kamertjes gemaakt met een gordijn met een bed erin. Omdat we best moe waren dachten we als we nou eerst een massage nemen (full body massage van een uur voor ongeveer 5 euro) dan kunnen we daarna lekker ontspannen ons bed in duiken en het klokje rond slapen. Het was zeker de moeite waard! We hebben heerlijk geslapen en dit was mijn eerste echte goede nachtrust, zonder tenminste 5 keer wakker te zijn geweest.

Op onze tweede dag hebben we de bus naar de Prambanan tempels gepakt. Het is een enorm groot tempel complex wat bij het Hindoeïsme hoort. Het bestaat oorspronkelijk uit 244 tempels waaronder centraal 8 wat grotere tempels en 8 hele grote tempels staan. De 3 allergrootste tempels zijn voor de 3 verschillende goden en voor elk van deze 3 staat een tempel wat dient als communicatie tempel vanuit de aarde naar de hemel en andersom. De hoogste toren is 47 meter hoog. Helaas is er in 2006 een aardbeving geweest, waardoor de meeste tempels in zijn gestort. Een deel hebben ze weer opgebouwd maar de kleine tempels er omheen zijn nu alleen nog maar brokken steen. We hebben hier toch wel even gelachen want we moesten een helm op in de grootste tempel omdat er een kans bestond dat hij kon instorten.... In de buurt van deze tempel staat nog een andere tempel Candi Sewu 'Thousand Temples'. Oorspronkelijk was daar 1 grote Boeddhistische tempel in het midden met 240 kleine 'wachters'tempels in 4 ringen er omheen. Helaas ook getroffen door de aardbeving. Het was allemaal erg indrukwekkend en mooi en we hadden een gratis guide! Er waren studenten die Engels studeren en die vroegen of ze ons een rondleiding mochten geven zodat zij hun Engels kunnen verbeteren, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Het was die dag verschrikkelijk warm dus zeiknatte shirts waren geen uitzondering. 'S avonds was er een Chinese parade in de straat bij ons om de hoek met allerlei draken op stokken en mooi geklede mensen. We hebben daar even gekeken en zijn daarna lekker uit eten geweest.

Op dag 3 hadden we grootse plannen. 'S morgens om 4 uur vertrekken om de zonsopkomst te zien in de buurt van een andere grote boeddhistische tempel Borobodur. Om vervolgens de tempel te bezichtigen dan terug naar het hotel uitrusten om vervolgens 's avonds te vertrekken naar de vulkaan Merapi om deze in 4 uur te beklimmen en weer zonsopkomst te zien. Helaas is er niks van terecht gekomen. Zoals afgesproken stonden we netjes om 4:00u te wachten op onze chauffeur. Ik vond het gek, omdat overal in de lucht kleine witte dingetjes dwarrelden. Het leek een beetje op kleine sneeuwvlokken van poedersuiker. We waren het erover eens dat het uit de boom moest komen tot de chauffeur zei dat het vulkanische as was. Onderweg naar ons uitzichtpunt werd het steeds mistiger. Eenmaal daar werd de mist met asdeeltjes steeds erger en konden we helemaal niks van de opkomst van de zon zien! We konden er nergens schuilen dus waren bedekt met een laag as en als klap op de vuurpijl ging het ineens stormen. De as zat tot in ons ondergoed echt overal! En ja natuurlijk ging het vervolgens regenen waardoor alle as bleef plakken en veranderde in een soort modder. We konden niet eens meer door de voorruit van de auto naar buiten kijken. Bij de tempel kregen we eerst een klein ontbijt waarna onze chauffeur met het slechte nieuws kwam dat de tempel gesloten was in verband met het weer. De as bleef maar uit de lucht komen waardoor alles inmiddels bedekt was. Een beetje teleurgesteld gingen we op weg naar huis wat 2 keer zoveel tijd kostte als de heenweg.... Het zicht onderweg was zo slecht dat we ongeveer 2 meter voor ons konden kijken in de mistbui met as. Af en toe wat druppels wat voor modder zorgde en waar alle as vervolgens weer aan bleef plakken dus we moesten vaak stoppen om de ruit schoon te maken. Bij ons hotel aangekomen was het zwembad ineens veranderd in een groen/bruin bad en hadden ze van alles afgedekt met plastic. Tja en wat ga je dan doen. Het was tenslotte pas 9:30u.. We moesten eigenlijk onze tour naar de vulkaan annuleren maar tot onze grote verbazing kwam de meneer zelf bij onze kamer langs om ons geld terug te geven, omdat de tour niet door zou gaan. Echt super lief! We moesten even wachten, omdat de mensen van het hotel maskers voor iedereen ging kopen. Er hangt zoveel as in de lucht en er ligt een dik pak op straat dus het masker heb je echt nodig. Ik had even spijt dat ik m'n duikbril niet mee had genomen want het voelt echt verschrikkelijk in je ogen ;). We wilden toch nog even de stad in dus op met ons masker en met mijn sjaal op m'n hoofd gingen we de stad in. Het drukke en volle Yogyakarta was ineens veranderd in een verlaten stad in de woestijn. Er was niemand op straat, geen winkels open, geen eetkraampjes, musea dicht en zelfs de overdekte shopping mall was gesloten. Iedereen was de as met water aan het wegspoelen waarbij de politie een soort groot pantservoertuig had ingezet met een waterkanon om de straten minder stoffig te maken. Een beetje teleurgesteld gingen we dus weer naar huis, omdat dit betekent dat we de hele dag niks kunnen doen.

Ik hoorde dat het nieuws van de vulkaan bij jullie in het nieuws is, dus ik dacht ik stuur een berichtje dat jullie je geen zorgen hoeven te maken, want alles gaat goed met Anna en mij! We weten helaas nog niet wanneer het weer wat beter word, maar dat moeten we dus afwachten. Hopelijk kunnen we onze trapjes alsnog maken.

Ik zal er wat foto's bij zetten zodat jullie een idee krijgen hoe het er nu uitziet. Ik ben er behoorlijk van geschrokken in ieder geval.

Een dikke knuffel van mij!

Lieve collega's, speciaal voor jullie een foto met mijn reisbuddha! Hij gaat overal mee naartoe.