Eiland nummer 2!

Het vervolg op de reis naar Jakarta.

De reis naar Jakarta verliep soepeltjes in de trein. Hij reed keurig op de geplande tijd 7:15 u weg. Helaas hadden we onderweg wel wat vertraging opgelopen dus kwamen we een uur later aan. We moesten op een van de stations in Jakarta uitstappen genaamd pasar senen. Hier heb ik afscheid van Anna genomen. Zij heeft de taxi naar het vliegveld gepakt en ik moest uit gaan zoeken hoe ik naar het station in de buurt van alle hostels en hotels kon komen. Het was erg warm en bepakt en bezakt had ik gelukkig vrij snel een metrokaartje gekocht. Doordat ik de enige blanke toerist op het station was, werd ik behoorlijk aangestaard. Het went wel een beetje, maar blijft toch wel ongemakkelijk. Ik moest ook nog eens overstappen maar niemand kon mij goed vertellen waar dus op hoop van zegen maar in de metro gestapt en daar gevraagd waar ik eruit moest. De mensen zijn allemaal heel behulpzaam, dus ze vertelden me precies waar ik moest uitstappen. De overstap ging vlot en vanaf het laatste station heb ik een tuktuk naar de goede straat, de Jalan (straat) Jaksa, gepakt. Toevallig werd ik gedropt maast een hostel die in de lonely planet stond, en omdat ik echt geen zin had om met mijn backpack in de hitte rond te sjouwen heb ik daar maar een kamer genomen. Mijn eerste echte hostel op m'n reis. Een beetje schimmel hier en daar, maar verder was het wel oké. Na een korte douche op zoek naar een ander hostel, voor de dag daarna. Op straat ontmoette ik een man Dodo die erg aardig was en me advies gaf over de verschillende hostels. Ik had er een paar bekeken en toen de knoop doorgehakt. Omdat ik ook nog steeds moest eten vroeg ik of hij nog een goede plek wist. Zijn moeder had een klein restaurantje op straat waar ik heerlijk nasi goreng heb gegeten. Daarna ontmoette ik allerlei vrienden van hem en hebben we met z'n allen een martabak gegeten. Was dat even een gelukje! De lokale bevolking vindt het erg leuk om met toeristen te praten, doordat ze hun Engels daarmee kunnen oefenen. Ze zijn ook nieuwsgierig naar onze gebruiken en gewoonten. Het was opeens laat dus tijd om naar bed te gaan de volgende dag wilde ik namelijk naar Bogor.

Op donderdagmorgen heb ik mijn bagage bij het andere hostel gedropt en heb ik de metro naar Bogor gepakt. Doordat Ton en Ine hadden verteld dat de botanische tuinen (Kebun Raya, een van de grootste in Zuidoost-Azië) daar zo mooi zijn ben ik daar naartoe geweest. Lekker een dagje alleen en genieten van de natuur. Het was de treinreis zeker waard! Iedereen vertelde mij dat het bijna altijd regent in Bogor dus met mijn paraplu en jas in de tas dacht ik goed voorbereid te zijn. Daar aangekomen scheen de zon! Hmmmm daar had ik mij dus niet op voorbereid, geen zonnebrand in de tas. De botanische tuinen waren enorm groot waardoor ik bijna de hele dag heb rondgelopen. De plannen om heerlijk een boek te lezen vielen dus ook in het water. Er waren zoveel verschillende bomen, planten en bloemen dat je er nog wel een dag kon doorbrengen. Istana Bogor, daar staat de voormalige zomerresidentie van de Nederlandse gouverneurs-generaal. Het is een groot paleis, maar die kon ik alleen van de buitenkant zien. Verder hadden ze er enorm grote vleermuizen (kalong), ongeveer 40 cm lang, ik wist niet eens dat die bestonden. Er was een zoölogisch museum waar ik veel dieren terug vond die ik heb verzorgd op het park. Een rondleiding door de tuin met medicinale planten en daarna door het orchideeën huis. En vervolgens maar weer richting de uitgang.
Vandaag was ook de dag dat Sigrid eindelijk aan zou komen in Jakarta! 'S avonds wilde ik de bus naar het vliegveld nemen, maar die reed al niet meer. Dan maar de taxi. Sigrid landde mooi op tijd dus ik hoefde niet zo lang te wachten. Daarna hebben we een taxi naar het hostel terug genomen. De chauffeur wilde ons schijnbaar erg graag lozen want hij zij ineens dat we in de goede straat waren. Gelukkig kende ik de weg een klein beetje en wist ik zeker dat we er nog niet waren. Toch bleef hij het volhouden, maar ik natuurlijk ook. Na een beetje gemopper reed hij door en heeft hij ons toch voor de deur van het hostel afgezet. 'S avonds hebben we heerlijk bijgekletst en van heerlijke dropjes uit Nederland genoten, dankjewel Erwin!!

Op vrijdag hadden we een luie dag gepland. We hebben lekker uitgeslapen en zijn daarna de straat op gegaan. Lekker ontbeten en een stuk gaan wandelen. We besloten naar een vlooienmarkt bij station Cikini te lopen, wat erg tegenviel. Alleen maar nieuwe spullen en vooral geen leuke frutseltjes. Daarna zijn we naar station Gambir gegaan om te kijken hoe we met de bus naar Sumatra konden gaan. Sumatra is een ander eiland van Indonesië wat over water makkelijk te bereiken is. We kochten een ticket en hebben daarna nog even gezeten op Merdeka square (Lapangan Merdeka). Hier staat een nationaal monument van 132 meter hoogte waar we eigenlijk naar boven wilde, maar hij was al gesloten. Die avond hebben we heerlijk bij een kraampje op straat gegeten en zijn we niet te laat gaan slapen.

Zaterdag was de dag van vertrek naar Sumatra. Om 10:00u vertrok de bus richting Merak. Dit is een plaatsje aan de kust van waaruit we de boot naar Sumatra hebben gepakt. De bus ging gewoon mee op de boot dus de bagage kon gelukkig blijven liggen. De boottocht was erg interessant. Om boven te kunnen zitten moesten we eerst een kaartje kopen. Prima dachten we, dan kunnen we lekker rustig zitten en genieten van het uitzicht. Eenmaal boven begon het al met de vervelende mensen die stiekem foto's van ons gingen maken en mensen die naast ons gingen zitten terwijl er overal nog genoeg plek was. Gewoon negeren en je eigen ding doen! De boot vertrok eindelijk en toen begon het drama. Er was een band met 3 vrouwen (onder de witte foundation om maar niet bruin te zijn) en een toetsenist. De muziek werd gestart en we werden werkelijk weg geknald door het hoge volume. Volhardend als we waren deden we onze oordoppen in en gingen 'ongestoord' verder. Alle nummers leken op elkaar en de muziek dreunde maar door, echt om gek van te worden. Beneden konden we niet zitten dus dat was ook niet echt een optie. De tocht duurde best lang (ongeveer 4 uur), want onderweg hebben we een hele poos stil gelegen midden op zee, geen idee waarom. Sumatra kwam in zicht! We waren vlot de boot af, omdat de bus voor de uitgang was gaan staan dus dat was erg fijn. Het landschap was verandert in een mooie groene oase dus we hebben heerlijk rond gekeken. We zouden afgezet worden in de kustplaats Bandar Lampung. De bus bleef maar rijden door het plaatsje en af en toe stapte er iemand uit. Geen idee waar wij uit moesten stappen! Dan maar aan de buschauffeur vragen. Wat vervelend nou dat hij geen Engels kon en eigenlijk niemand uit de bus. Iedereen begon zich ermee te bemoeien en wilde graag helpen maar de taal barrière was toch wel groot. Uiteindelijk heb ik maar gezegd 'hotel' en zijn we zomaar ergens uitgestapt. Nu nog op zoek naar een goedkoop hostel. We zaten in de buurt van de straat met veel hotels dus we hadden geluk. Na wat rondgevraagd te hebben in de hotels, waren ze best duur. Gelukkig kon iemand ons vertellen waar we een goedkoper hotel konden vinden. Bepakt en bezakt daar maar naartoe gelopen! Tot onze grote verbazing was de prijs daar net zo hoog... Opnieuw gevraagd naar een goedkoper hotel en toen draaide ze de prijzenkaart ineens om. Dat waren toch hele andere prijzen, meer die wij in gedachten hadden! De bagage gedropt en op zoek gegaan naar een restaurant. Daar bestelden we saté en nasi goreng speciaal. De saté was lekker en de nasi erg bijzonder! Er zaten stukjes inktvis bij in. Je moet alles geproefd hebben, dus dat heb ik ook maar gedaan, waarna ik de stukjes inktvis er toch maar uitgevist heb. Bij een Hollandse Bakery hadden we een stukje spekkoek gehaald en deze heerlijk in het hotel opgegeten.

Op zondag gingen we op pad in Bandar Lampung. Tot onze grote teleurstelling was er eigenlijk niks te doen. Vooral winkeltjes, kraampjes enz. We hadden bedacht dat we graag naar het Way Kambas national park wilden dus zijn we op zoek gegaan naar de mogelijkheden om daar te komen. Dat waren er niet veel, taxi en bus, dus een makkelijke keus! Op het busstation vonden we de juiste persoon en hebben we een kaartje gereserveerd. De bus vertrekt alleen om 14:30u dus moesten we nog een nacht hier blijven. In het national park leven Sumatraanse olifanten, heel veel vogels, sumtraanse neushoorns en tijgers.
Ik had besloten dat mijn haar te lang en te warm was dus op naar de kapper. Onder toeziend oog van Sigrid heeft de kapster er een heel stuk afgehaald, vervolgens m'n haar gewassen met een soort hoofdmassage en daarna in model gebracht. Nu nog maar een ministaartje! Dat alles voor maar €2,50. Verder hebben we nog door de stad gewandeld en ergens verse meloensap gedronken. We wilden ergens op straat dineren, dus gingen op zoek naar een restaurant. Ze hadden hele lage tafels met een soort kussentjes op de grond waar we op konden zitten. Eigenlijk begrepen we niks van de kaart. We zijn maar begonnen met het uitzoeken van een sapje, het bleek uiteindelijk avocadosap met een beetje chocoladesaus te zijn. Dat was erg lekker! Toen het hoofdgerecht nog. Ik probeerde de meneer van het kraampje duidelijk te maken dat ik geen seafood wilde. Hij zei 'no fish', prima dacht ik. Een verrassingsgerecht dus. Nou met recht verrassing, het was geen vis, maar wel ongepelde garnalen met allerlei groenten in een enorm pittig soepje. Ik had nog nooit garnalen gegeten dus Sigrid deed even voor hoe ik ze moest pellen. Uiteindelijk waren ze zo gek nog niet, best prima om te eten. Weer iets nieuws geproefd! 'S avonds hebben we lekker niks gedaan in het hotel, tenslotte was er toch niet zoveel te doen in het centrum.

Maandag, de dag van vertrek naar het national park. We hadden de hele morgen nog, dus hebben eerst maar even boodschappen voor onderweg gedaan. Een beetje gechilled in de lobby van het hotel onder het genot van een overheerlijke watermeloen (1,1 kilo) en daarna richting de bus.

Het internet is hier enorm traag dus foto's uploaden lukt nog niet, maar die houden jullie tegoed! Ik weet niet wanneer ik weer internet heb dus vandaar al snel weer een nieuw verslag.

Tot de volgende keer!
Dikke kus