Grenzeloos genieten!

Lieve trouwe lezers,

Eindelijk weer een blog voor jullie om te lezen! Haha volgens mij konden vooral papa en mama niet wachten op het volgende verhaal. Ramona het wordt wel weer tijd voor een nieuw verhaal krijg je dan te horen! Deze keer staat het iets minder in het teken van veel reizen en veel dingen doen en zien, want het was tijd voor 2 weekjes vakantie met Erwin. Heerlijk chillen en genieten, een goed moment om bij te komen van al het reizen. Tevens kon ik me opladen voor de laatste 4,5 week van mijn 5 maanden durende reis. Dat klinkt heel gek nu moet ik gaan aftellen tot ik naar huis ga. De vorige keer eindigde ik in Taipei en inmiddels heb ik de Filipijnen weer gezien en Maleisië.

Zondagochtend hebben we lekker een beetje uitgeslapen, dat mocht ook wel na die drukke week. Eigenlijk zouden we vandaag gezellig een dagje met de meiden naar de dierentuin gaan, maar Ella had onverwacht nog een voetbaltoernooi. Hmm wat gaan we dan doen? Eerst even genieten van een heerlijk ontbijt en dan zien we wel verder. We besloten toch gewoon naar de dierentuin te gaan, dan maar met z'n tweeën. Even lekker rustig door het park wandelen en een beetje rondkijken. Ze hebben hier zelfs panda's! Eerst stond er een flinke metrotocht op ons te wachten, de dierentuin is helemaal aan de andere kant van Taipei. Helaas zat het weer vandaag niet helemaal mee en begon het te regenen. Miezer is nog wel te doen, maar hoe dichter we bij de dierentuin kwamen, hoe harder het ging regenen. Gewapend met een paraplu gingen we de uitdaging toch aan. Hier kwamen we er wel achter dat de mensen nog iets kleiner zijn dan ons. Regelmatig werd je oog er bijna uit gestoken, kreeg je een stoot tegen je hoofd of werd je alsnog zeiknat doordat hun paraplu precies onder die van ons zat.... Een kop koffie en even droog zitten, misschien wordt de regen dan vanzelf minder. Ja! Ons plannetje werkte, na de lekkere warme kop koffie werd het steeds droger en kon de paraplu gelukkig opgeborgen worden. Het was een heel mooi aangelegde dierentuin met veel groen en ingedeeld in verschillende werelddelen. Wel grappig als je dan in het stuk loopt met dieren uit Azië, sommige dieren hebben we gewoon in het wild gezien! De panda's waren super schattig en lagen niet eens te slapen. Druk bezig met eten zoeken en chillen in de meest rare posities. Na de dierentuin gingen we weer lekker terug naar huis, toch wel een beetje uitgeput van de afgelopen dagen. Inmiddels was iedereen weer thuis en hebben we ons prima vermaakt met een spelletje met de meiden. Ze eten op zondag altijd Indiaas dus we hadden geluk! James haalde het eten op en daarna hebben we gezellig met z'n allen gegeten. De meiden wilden nog heel graag een film met ons kijken en dat paste eigenlijk wel prima bij ons chille dagje. Heerlijk languit op de bank met een dekentje en een kop thee. 'S avonds nog even gezellig met onze lieve vriendinnetjes geskyped en met het thuisfront.

Maandag was alweer ons laatste echte dagje in Taiwan.. De tijd is voorbij gevlogen! 'S morgens nog even lekker genieten van een warme douche en een lekker ontbijt en daarna gingen we op pad. We wilden de Tien-Ho tempel nog graag zien, zo graag zelfs dat het een zoektocht waard was. Ja, inderdaad we konden het niet vinden. Achteraf waren we er natuurlijk al lang langs gelopen, maar was het zo verdekt opgesteld dat het ons helemaal niet opgevallen was. De tempel is midden in een grote winkelstraat gebouwd. De poort zit tussen de winkels en daarachter staat de grote tempel pas, waardoor hij vanaf de straat gezien niet opvalt. We denken dat er iets speciaals was, want er stonden enorme heerlijk geurende bloemstukken (echt niet normaal hoe groot) en er waren een heleboel vrouwen aan het zingen in de tempel. Indrukwekkend om te zien. Inmiddels zijn we erachter dat iedereen bij binnenkomst 5 wierookstokjes pakt en in de tempel staan 5 verschillende bakken waar ze er overal een in achterlaten. De botanische tuinen waren daar ook in de buurt waar we al rekening mee hadden gehouden. Op de heenweg hadden we broodjes en wat lekker gekocht voor een picknick in de botanische tuinen. De botanische tuinen in Taipei zijn erg bekend, omdat er een hele zeldzame vogel leeft, nooo ik ben even de naam kwijt. Een wandeling na de lunch en we wilden vandaag nog graag een lekkere kop thee bij een theehuis drinken. In de lonely planet hadden we een theehuis gevonden, op naar de metro maar weer. Voor het kleine stukje moesten we gewoon 2 keer overstappen en iedere keer maar 1 halte verder. Op de kaart leek het niet zo ver lopen te zijn het was gewoon de grote weg volgen. We waren in een dure wijk van Taipei beland met veel dure en exclusieve winkels. Het was toch een stuk verder lopen dan verwacht, maar we waren er speciaal voor gekomen, even doorzetten. Het was een schattig theehuis met een enorme kaart met theesoorten. Er stond ook een high tea in, die wel erg verleidelijk was. Je kreeg er namelijk gratis thee bij, terwijl alleen een kop thee al super duur was en de high tea gemiddeld dus niet zo. Als we het doen, dan doen we het goed! De high tea en de thee waren heerlijk, snel naar huis om nog even op te laden voor de night market. Nog even gezellig met Robin (m'n neef) geskyped en daarna snel op weg naar de Sogo. De meiden hadden ons op het hard gedrukt dat we daar echt nog een keer dumblings moesten gaan eten. De dumblings waren heerlijk, maar ze vulden zo erg dat we op de night market geen plekje meer over hadden voor de lokale delicatessen (varkenssnuit, gefrituurde eendenkop, gefrituurde tong, gegrilde squid op een stokje en nog veel meer andere rare dingen). Het meest grappige gerecht of eigenlijk meer een toetje konden we niet overslaan, een wafel in de vorm van een penis! Hahaha we hebben er zo hard om gelachen en hem stiekem in een steegje opgegeten, omdat we er toch wel een beetje rode wangen van kregen :p. Het was een geslaagde avond met de nodige souvenirs als resultaat, oeps als onze tas maar niet te zwaar is op het vliegveld! Om 00:15u waren we pas weer terug en moesten we alle spullen nog inpakken. Opschieten, want morgen moeten we vroeg op.

Dinsdagochtend ging de wekker alweer om 6:30u. Snel wassen, aankleden en de laatste spullen inpakken. We konden nog even afscheid van iedereen nemen en pakten daarna de taxi naar het vliegveld. Nu merkten we toch wel dat het een kort nachtje was geweest. Met hele kleine rode oogjes, die nog niet helemaal open wilden ploften we eerst maar in een café neer voor een goede kop koffie. Misschien worden we daar wakker van. De bagage inchecken kostte een hoop geduld, een enorme rij en maar weinig incheckbalies die open waren. Toen we eindelijk aan de beurt waren, snapten we waarom het soms wat langer duurde. Ze hadden wat oudere scanners waar onze bagage doorheen moest en daardoor mocht je geen aansteker of batterijen voor een telefoon of iets dergelijks in je bagage hebben. En ja hoor, natuurlijk had ik beiden in mijn backpack! Noooo dat meen je niet moet ik nu echt m'n hele tas ondersteboven halen om ze eruit te halen? Ehh ja dus.. Nou dan duurt het wel lang ja! Doordat het zo lang had geduurd konden we daarna gelijk door naar de immigratie en naar de gate. Lekker als laatste boarden, zodat we niet in het vliegtuig enorm lang hoeven te wachten voor we kunnen gaan zitten. De vlucht ging snel, voornamelijk omdat ik lekker m'n ogen dicht had, met een muziekje van het junior jet set kanaal op de achtergrond. Op het vliegveld in Manila begon de ellende alleen weer. Het was een enorme nachtmerrie. De eerste kwelling was de immigratie waar we langs moesten. Er waren 2 vliegtuigen geland en iedereen moest natuurlijk op hetzelfde moment langs de immigratie in een super kleine ruimte. Enorme chaos, rare rijen 4 mensen breed voor 1 loket en de temperatuur liep behoorlijk op. Wij als nette meisjes kropen niet voor en duwden mensen ook niet aan de kant waardoor we ongeveer na een uur eindelijk aan de beurt waren. In Taipei hadden we al een arrival card gekregen die we in het vliegtuig hadden ingevuld, maar blijkbaar was die niet meer geldig en werden we weg gestuurd om een andere arrival card in te vullen. Alsof we niet al lang genoeg hadden gewacht! Dat hadden we weer overleefd, snel naar de bagageband en onmiddellijk weg van dit vervelende vliegveld. Buiten liepen we tegen de tweede ramp aan. We wilden een taxi, maar de taxi die je niet bedonderd stond een enorme rij voor. Er zijn hier namelijk taxi's die je ongeveer 10 keer zoveel als nodig laten betalen en daar trappen wij niet meer in. Het was weer 10 graden warmer dan in Taiwan en de rij schoot niet erg op. Al zuchtend met een nat shirt moesten we netjes op onze beurt wachten. Ongeveer weer een uur later konden we het vliegveld eindelijk uitzwaaien, de rit duurde langer dan gehoopt door alle files, achja dat kon er ook nog wel bij. Ons plan was voor de laatste keer naar het grote winkelcentrum voor de laatste souvenirs en daar een hapje eten en boodschappen doen. Heerlijk rondneuzen in de leuke winkels en daarna hebben we weer lekker bij de Mexicaan gegeten. Tonnetje rond en moe pakten we de taxi naar het hotel. Dit was alweer onze laatste avond samen! Morgen gaat Sieg naar haar project op een eiland naast het Maleisisch deel van het eiland Borneo en ga ik richting Kuala Lumpur. We gaan elkaar nog missen!

Woensdagochtend ging de wekker voor Sieg al om 6 uur. Nog even een dikke knuffel, waarna ze op weg ging naar het vliegveld. Ik draaide me nog lekker om in m'n bedje. Ook ik had de wekker gezet, omdat ik anders bang was dat ik het ontbijt zou missen. Er was een tv op de kamer, misschien is er nog wel een leuke film op. Onder het genot van mijn ontbijt en de film op tv kon ik rustig wakker worden. Het fijne was, dat de tv op een handige plek hing, waardoor ik zelfs tijdens het douchen de film kon volgen! Wat een luxe zeg.. Na de film rustig m'n tas inpakken en om 12:00u moest ik uitchecken. Mijn vlucht stond op de planning voor 16:20u (zelfs nog gecontroleerd op internet) en ik wilde op tijd op het vliegveld zijn, Sieg had me al gewaarschuwd dat je lang moest wachten. Ineens stond de taxi al voor de deur, veel te vroeg dan gepland, maar ik vond het ook lullig om nee te zeggen aangezien het hotel op een plek ligt waar je bijna geen taxi kunt pakken. Ja ze zijn wel slim, want ze hebben dan een servicecar en die is 3 keer zo duur als de taxi ben ik achter gekomen. Om 13:00u stond ik al op het vliegveld, ach binnen hebben ze vast wel een stoel waar ik kan wachten en lekker een boekje kan lezen. Nou mooi niet dus, ik mocht niet naar binnen de gate was nog niet open, ik moest maar tot 14:00u buiten wachten tot de gate open ging. Wattttt???? Nee dat meen je niet, hoe belachelijk is dat, mensen buiten in 35 graden laten wachten tot de gate open is.. Tja er zat niks anders op dan buiten wachten. Om precies 14:00u pakte ik m'n spullen en ging zo snel mogelijk naar binnen, buiten was het echt niet te doen met de warmte. Alle tassen gingen snel door een scanner, m'n flesje water mocht ik gewoon houden en daarna stelden ze m'n geduld opnieuw op de proef. Er zat niemand bij de incheckbalie (het was een soort bureautje met alleen een computer en nog een ouderwetse weegschaal ernaast). Nog een uur in de rij wachten voor ik m'n bagage kon inleveren. Die ochtend had ik in het hotel m'n bagage voor de zekerheid nog gewogen, want ik mocht maar 20 kilo meenemen. Het was achteraf maar goed ook want ze wilden me een oor aannaaien door te zeggen dat ik 21 kilo mee had. Mooi niet dus want het was maar 18,5 kg. Ik stond erop dat die jongen m'n bagage opnieuw op de weegschaal zette en ja, dit keer was het 19 kilo. Dat was een opluchting. Ongeveer 2 meter achter de incheckbalie moest ik m'n passenger service tax betalen en 7 meter daarna was de immigratiedienst. Zo weer een stempel erbij, ik mag eindelijk Manila verlaten! Ik kan niet wachten tot het vliegtuig vertrekt. Ik moest alleen nog even m'n handbagage laten controleren. Ofwel maak je tas open en dan kijken ze er even in. Mijn tas zat best vol en volgens mij had die vrouw er niet zoveel zin in dus ik hoefde alleen maar te vertellen wat erin zat. Wat een controle zeg! De laatste ruimte was de wachtruimte. Het was al een brak vliegveld en dat werd hier nog duidelijker. Je kon er zitten en naar de wc en het enige wat ze hadden was een klein karretje, het airasia café, met super dure dingen. Geen shops of andere dingen alleen maar stoelen. Naast de wachtruimte waren de gates voor de domestic flights en die hadden dus wel shops, restaurantjes enz, fijn is dat. Het had allemaal al zo lang geduurd dat het vliegtuig al met anderhalf uur zou vertrekken, die tijd kom ik nog wel door. Het is wel grappig dat je in dit soort landen merkt dat de blanke mensen naar elkaar toe trekken in die grote publieke ruimtes. Al snel kwam er een vrouw uit Engeland (Rita) voor me zitten en een man uit New York (Brian). Ik dacht dat ik nog maar een uur hoefde te wachten, totdat Rita vertelde dat het vliegtuig pas om 17:25u zou vertrekken. Huh? Ik heb het gisteren nog op de website gecontroleerd! Nog een uur extra wachten in deze enorm gezellige en chille ruimte... Gelukkig ging de tijd wel redelijk snel voorbij met alle verhalen die we uitwisselden. Natuurlijk kon het nog erger en liepen we nog meer vertraging op. We gingen pas over 5 boarden waardoor we de 17:25u nooit meer gingen redden. Ze excuseerden zich voor de temperatuur in het vliegtuig, het was gewoon net zo warm als buiten, niet te harden als je dan ook nog zo op elkaar gepropt zit. En vervolgens hadden 4 andere vliegtuigen de prioriteit om voor ons de lucht in te mogen, waardoor we in totaal 2 uur later dan gepland pas het luchtruim konden betreden. Een cheapass vlucht, wat betekent geen avondeten, want al het geld was op. We hadden we precies genoeg over gehouden om de kosten op de luchthaven te kunnen betalen. Voor Maleisië hoefde ik geen arrivalcard in te vullen, ik was al bang dat ik iets had gemist! Ze werken hier met vingerafdrukken bij de immigratiedienst en de rij was hier een stuk korter dan in Manila. Zit het toch nog een beetje mee. M'n bagage had ik ook al snel en buiten ging ik op zoek naar een bus richting Chinatown, waar mijn hostel zit. De bus vond ik al snel en om 23:00u vertrokken we richting Kuala Lumpur. Het vliegveld ligt namelijk ongeveer 60 km buiten Kuala Lumpur. 70 minuten later stapte ik uit in Chinatown en moest ik op zoek naar het hostel. Een aantal keren de weg vragen en na niet al te lang zoeken vond ik gelukkig het goede hostel! Voor het eerst in een dorm met 5 andere mensen slapen, best spannend. Ik was zo moe dat ik m'n tanden heb gepoetst en gelijk naar bed ben gegaan. 'S nachts nog een paar keer wakker door binnen komende mensen maar verder was het wel oké.

Vandaag is het alweer donderdag en ik vond dat ik wel een beetje uit mocht slapen. Om 9:45u ben ik opgestaan en vandaag was het ontbijt toast met jam. Haha dat valt wel een beetje tegen na de afgelopen dagen. Ik kan hier de komende nachten tot zaterdag blijven en ik ben erachter gekomen dat het hotel voor zaterdag, samen met Erwin, hier vlakbij is. Heel fijn ik hoef maar 2 straten te lopen. Er is genoeg te zien en te doen in Kuala Lumpur, lekker op pad. Op weg naar de voordeur kwam ik erachter dat ik niet de airco hoorde maar dat het met bakken uit de lucht kwam. Terug naar boven om de paraplu op te halen. Het regende zo enorm hard dat het niet zoveel zin had om iets te gaan doen. Dan maar naar de Starbucks, telefoon opladen, m'n blog schrijven en uitzoeken wat ik allemaal nog wil gaan doen de komende dagen. Uiteindelijk werd het in de loop van de middag droog en kon ik toch nog op pad. Omdat het weer nog niet helemaal voorspelbaar was koos ik voor de veilige weg en ging ik naar de central market. Het is een soort winkelcentrum, maar dan met vooral veel kleding (sarong, batik kleding, dus niet zoals wij dat kennen), sjaaltjes in alle kleuren en maten, houtsnijwerk, buddha winkels, sieraden en noem maar op. Volgens mij is Maleisië een soort mix van onder andere Indonesië en India. Veel woorden die ze gebruiken herken ik uit het Indonesisch, wat dus wel goed van pas komt! In het winkelcentrum was ook een spafish en aangezien mijn voeten veel te verduren hebben dacht ik, laat ik eens gek doen. Het waren enorme vissen, ik moest er wel even 2 keer over nadenken, maar de vrouw van de spafish zei dat het resultaat dan nog beter wordt. Klinkt perfect toch?
Het begin kriebelde vooral en was nog wel aangenaam, maar na een tijdje begon het gewoon zeer te doen en leek het wel een marteling! Ik dacht nou ja als zij zegt dat het goed is, dan zal dat wel zo zijn. Na 15 minuutjes mochten mijn voetjes er gelukkig uit, het resultaat was meteen zichtbaar. Een enorm gevoelige, rode en pijnlijke huid.... Dat was niet de bedoeling! Tja ik kan er nu niks meer aan doen, lekker laagje crème erop en hopen dat het snel weg trekt. Mijn hostel is trouwens midden in Chinatown, dus op de terugweg heb ik een rondje door de drukke straten gelopen. Overal hangen lampionnen en leuke paraplu's in de lucht en de straten zijn vol gepakt met kraampjes met van alles en nog wat. Ze willen je graag van alles aansmeren, om de verkopers wat te negeren lekker m'n zonnebril op! Ik zag je echt niet staan hoor.. ;) er staan ook overal kraampjes met vers fruit, dat is alleen best wel duur. In een andere straat zitten alle restaurants en kleine kraampjes met eten. Hier ga ik straks nog een keer terug, eerst m'n rugtas in het hostel dumpen. Daarna heb ik bij een klein kraampje op straat gegeten onder het genot van een heerlijke verse kokosnoot. Ik was eigenlijk best moe en had niet zoveel zin meer om wat te gaan doen, lekker terug naar m'n kamertje. Naast het hostel zit een salon die massages geeft, pedicure, manicure en het hele rattenplan. Iedere keer als ik erlangs liep zei ik netjes nee bedankt, maar dit keer kon ik het toch niet afslaan. Een pedicure en manicure, dat klinkt wel leuk. Erwin komt zaterdag dus ik wil er wel een beetje leuk uit zien, goed excuus ook :p. Ik heb heerlijk in een chille zachte stoel gezeten terwijl ze met z'n tweeën met m'n handen en voeten bezig waren. Ik liet me ook nog ompraten tot een hoofd-nekmassage, daar heb ik het wel bij gelaten hoor! Er was een leuke film op de tv toen ik weer terug kwam, snel een kop thee en neerploffen op de bank voor de tv.

Vrijdagochtend had ik de wekker een keer weer wel op tijd gezet. Vandaag ga ik echt wat doen (als het weer tenminste beter is). Een goede douche en een lekker ontbijt met cornflakes waarna ik met m'n plattegrond op pad ging. Het weer zat in ieder geval mee, de zon scheen en in de loop van de dag werd het 36 graden. Ik had een mooie looproute uitgestippeld naar het vogelpark. Dit is 'world's largest free-flight walk-in aviary', een enorme volière dus. Ongeveer op de helft van de route kwam ik erachter dat ik niet verder kon, het voetpad hield zomaar ineens op... Ik kon kiezen, over de grote drukke weg naast de auto's gaan lopen of terug lopen en een andere weg nemen. Uit veiligheidsoverwegingen koos ik toch maar voor de 2e optie. Hup weer terug en een andere straat in. Onderweg nog even naar de goede straat vragen en zonder fout te lopen bereikte ik het vogelpark. Het was al behoorlijk warm geworden en het zag er niet naaruit dat het zou gaan regenen. Het was een heel mooi groot park met veel verschillende vogelsoorten. Over het algemeen liepen de vogels los rond en soms stond er een kooi in de volière met nog andere vogelsoorten. Een kleine greep van alle vogels, heel erg veel pauwen, veel soorten duiven, flamingo's, arenden, neushoornvogels (die vind ik toch het meest mooi en indrukwekkend), struisvogels, papegaaien en nog veel meer andere vogels. Het was heerlijk rondlopen daar. Na het vogelpark kwam ik in de orchideeëntuin terecht. Deze tuin is onder andere aangelegd om wetenschappelijk onderzoek naar de bloemen te doen, om ze te kweken en natuurlijk ook om er lekker doorheen te kunnen wandelen. Dat laatste was ongeveer niet te doen door de warmte en de brandende zon, waardoor ik een niet al te uitgebreid rondje maakte. Deze parken zaten allemaal aan de rand van de botanische tuinen in Kuala Lumpur! die kon ik dus ook niet overslaan! Op weg daar naartoe heb ik ergens bij een restaurantje langs de weg wat gegeten en gedronken en moest ik opnieuw de weg vragen. Alles lag hier namelijk open en bij de helft van de straten stond geen bordje met een straatnaam, ja dan wordt het lastig. Ik was vlakbij en had de goede weg gekozen. In de botanische tuinen was het lekker rustig. Het was eigenlijk een enorm park met een groot meer erin en overal tussendoor mooie aangelegde tuintjes met kleine fonteinen en bankjes. Op zoek naar een mooi bankje in de schaduw met als het kan een zuchtje wind. M'n eerste rustige leesmoment werd al snel ruw verstoord door de vele muggen die ik aantrok. Ik was vandaag al helemaal lek geprikt, met name in het bird park, maar de muggen hier konden er ook wat van. Negeren lukte redelijk, totdat ik overal jeuk had en niet wist hoe snel ik weg moest komen. Het was een behoorlijke wandeling terug en ik ontdekte een aantal nieuwe wegen, handig voor de volgende keer dan weet ik direct waar ik naartoe moet. Inmiddels snakte ik behoorlijk naar een lekkere koude douche en ik had geluk, hij was niet eens bezet! Na de douche nog even een hapje eten in Chinatown om vervolgens in het hostel nog even bij te komen van de warme lange dag.

Zaterdag wilde ik eigenlijk vroeg opstaan. De tas weer inpakken, nog wat dingen doen vandaag en dan is het eindelijk zover, op naar het vliegveld om Erwin op te halen. Schijnbaar was ik nog niet helemaal bijgeslapen van de afgelopen tijd en presteerde ik het om m'n wekker steeds iets later te zetten. Om half 10 toch maar opstaan voor het ontbijt en om m'n backpack rustig in te kunnen pakken. Misschien kan ik mijn spullen wel vast naar het hotel voor de komende nacht brengen, dan hoef ik dat vanavond niet meer te doen. In het hotel waren ze super aardig en mocht ik zelfs al inchecken, dat scheelt dan kan ik echt alle onnodige spullen achter laten. Het onafhankelijkheidsplein was ik gisteren langs gelopen en daar wilde ik vandaag wel even rond kijken. Er was daar ook een museum over Kuala Lumpur en een ruimte met heel Kuala Lumpur in miniatuur erg mooi gemaakt. Verdere was het museum niet zo bijzonder afgezien van het uitzicht op het onafhankelijkheidsplein. Eenmaal buiten werd het steeds donkerder en hoorde ik in de verte onweer aankomen. Snel naar de metro en even kijken waar ik nu naartoe wil. Een wijk genaamd Bukit Bintang staat bekend om de vele winkels en een straat met allerlei restaurantjes en kraampjes waar je heerlijk schijnt te kunnen eten. Als ik daar nou naartoe ga dan kan ik in ieder geval voor de aankomende regenbui schuilen. Wat een geluk, ze hadden zelfs een H&M! Die kon ik echt niet overslaan. Iets leuks gescoord voor vanavond en ondertussen was ik ontsnapt aan de regenbui buiten. Na het shoppen ben ik nog even door de bekende eetstraat, de Jalan Alor, gelopen om vervolgens de metro weer terug naar het hotel te pakken. Even lekker douchen en daarna opschieten om wat te gaan eten en om de bus naar het vliegveld te pakken. Gelukkig gaan de bussen naar het vliegveld vaak en hoefde ik maar 5 minuten te wachten. Op het vliegveld ging de tijd snel voorbij onder het genot van een Mac flurry. Erwin had geen vertraging, dus al snel kwam hij aan in de aankomsthal, waar ik al klaar stond om een dikke knuffel te kunnen geven. Dat is gek na meer dan 3 maanden elkaar weer zien en een knuffel kunnen geven! Op naar de bus, want het was al over 11 geweest. Ook de terugweg ging snel en na iets meer dan een uur waren we op onze hotelkamer. In Nederland hebben ze goed aan me gedacht, in de tas van Erwin zaten namelijk dropjes (dankjewel papa en Erwin!), fudge (dankjewel mam!), cupjes pindakaas enz (dankjewel oma!), krentenbollen, koeken en een leuke kaart. Ik ben flink verwend en ga er absoluut van genieten!

Zondagochtend was uitslaapochtend. Daarna hebben we noodlesoep ergens op straat gegeten en vervolgens pakten we de metro. De eerste halte moesten we uitstappen, maar we waren op een heel ander station beland! Huh? Hoe kan dat nou? We hadden toch echt goed op de bordjes gekeken en stonden op het goede perron. Iemand van het station vertelde dat vanaf nu de metro weer normaal zou rijden, de dienstregeling was verwisseld waardoor de metro in tegenovergestelde richting reed. We waren in ieder geval niet gek dus! Opnieuw de metro in, dit keer wel de goede kant op. Het laatste stuk naar de Tien Hou tempel moesten we lopen. Het was maar een klein stukje volgens de lonely planet, mooi niet. Een goede wandeling met het laatste stuk omhoog de berg op in de hitte. Haha je moet er wat voor over hebben. Het was een grote buddhistische tempel bovenop de berg met mooi uitzicht over de stad. Het werd steeds donkerder en vanuit de verte kwam er weer onweer aan en een behoorlijke regenbui. Helaas konden we er niet aan ontsnappen en waren we genoodzaakt nog even bij de tempel te blijven. Bij de ingang verkochten ze broodjes met ijs, het klinkt gek, maar het was best lekker ;). En toen heel snel terug naar de metro, want het zag er naar uit dat we nog een flinke bui zouden krijgen. Inderdaad aan het einde van de middag viel er nog een flinke bui, waarna het rond etenstijd gelukkig weer droog was. In de Jalan Alor hebben we heerlijk gegeten en daarna nog een beetje rond gekeken in de drukke straten daar omheen. We moesten op zoek naar een pinautomaat. Tot nu toe heb ik nog niet echt problemen gehad met pinnen, maar in Maleisië werken de pinautomaten helaas bijna nooit met onze pasjes. Van de ongeveer 8 pinautomaten, kregen we maar bij eentje ons geld. Het was in ieder geval gelukt. 'S avonds hebben we op een terrasje heerlijke cocktails gedronken en een waterpijp gerookt. Ik moet nu wel goed slapen vannacht!

Maandagochtend werden we wel wakker door de wekker, vandaag willen we een hoop doen. Oeps ik had de wekker uitgedrukt en was meteen weer in slaap gevallen. Toch iets later dan gepland opgestaan. Vandaag begonnen we bij het islamitische museum. Ze hadden allerlei gebruiksvoorwerpen, kleding en nog veel meer andere dingen uit de begintijd van de islam. We konden ook lezen hoe de islam bijvoorbeeld in bepaalde landen in Azië is ontstaan. Verder hadden ze veel oude boeken en geschriften. Na het museum gingen we naar de vlindertuin. Ik had er al eerder naartoe willen gaan, maar het was er nog niet van gekomen. Lang hebben we het alleen niet volgehouden daar! Het was buiten al enorm warm en vochtig, maar blijkbaar kon dat nog een gradatie erger. Het was echt niet te harden in de vlindertuin. Het zweet kwam in straaltjes naar beneden zetten. De tuin was mooi ingericht en er waren verschillende watervalletjes en leuke smalle paadjes. We hebben alles gezien in een soort van treinvaart zodat we weer snel naar buiten konden. Op weg naar de uitgang zagen we nog verschillende insecten, schorpioenen en andere vieze beesten in aquariums en daarna konden we eindelijk buiten 'afkoelen'. Bij een wegrestaurantje dronken we een lekkere ice lemon tea om even bij te komen van de hitte en daar heeft Erwin zijn eerste gefrituurde bananen gegeten! Haha ik kijk nu al uit naar Indonesië, want daar zijn ze nog lekkerder. Op de terugweg kwamen we langs de Masjid Negara, een enorme moskee geïnspireerd door de grote moskee in Mekka met een minaret van 74 meter hoog. In de moskee kunnen 12.000 mensen tegelijk zitten en buiten rond de moskee nog eens 15.000 mensen. Op vrijdag tijdens het middaggebed, geloof het of niet (ik geloofde het niet :p), zit het daar bomvol en zijn zo goed als alle plaatsen gevuld. Ik had vandaag al netjes een lange broek aangedaan een t-shirt met mouwen (ja dat maakt het inderdaad nog warmer) zodat ik naar binnen mocht, maar blijkbaar was dat niet genoeg. Ik kreeg een enorm paars gewaad met capuchon, zodat ik helemaal ingepakt was. Alsof het nog niet warm genoeg was! Een heel aardig meisje legde ons wat dingen over de moskee uit en daarna hebben we nog een rondje gelopen om de rest van het complex te zien. Onder de moskee zat een soort ruimte met allemaal lokaaltjes om te studeren en buiten was een gedeelte met graven van belangrijke personen en mooie fonteinen. We moeten opschieten, het wordt enorm donker en in de verte komt er onweer aan. Dit keer waren we net te laat en kregen we de bui op ons dak. Met alleen een klein parapluutje redden we het niet, dus we moesten ergens buiten bij de moskee onder een afdakje schuilen. De bui trekt vast snel over. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen en al snel veranderde de straten in rivieren. De onweer kwam steeds dichterbij en het gebeurde regelmatig dat we elkaar niet konden verstaan door de donder. Oef dat ging best hard en we konden geen kant op zonder binnen een minuut doorweekt te raken, nog maar even wachten dan. Een spelletje op de telefoon, misschien gaat de tijd dan wat sneller voorbij. Na 2 uur was de regen eindelijk op een niveau dat we er doorheen konden lopen en daarna werd het gelukkig droog. 2 uur was wel iets langer dan verwacht, maar we waren niet doorweekt! In Chinatown hebben we lekker gegeten en daarna gingen we terug naar het hotel. Gisteren wilden we eigenlijk naar de Kl toren voor het uitzicht over Kuala Lumpur by night, maar daar waren we te moe voor. Vandaag echter konden we de energie nog net vinden om toch te gaan. Boven is een restaurant die langzaam ronddraait zodat je in een uur een complete ronde maakt, daar kunnen we vast een drankje drinken. Vanaf het metrostation was het nog een behoorlijk eind lopen en het laatste stuk ging steil omhoog. Dat was nog zweten ook! De eerste vraag die ons gesteld werd, was of we gereserveerd hadden. Eh nee, moest dat dan? Sorry, alle tafels zijn gereserveerd misschien kunnen jullie over een uur terugkomen. Dat zagen we niet echt zitten aangezien het dan al half 10 was en het restaurant al om 11 uur dicht zou gaan. Dan maar een kaartje kopen voor het observation deck. Het uitzicht over de stad met alle lichtjes was mooi, het was alleen jammer dat ze geen plattegrondjes hadden met wat je overal kon zien. Na de Kl toren gingen we weer richting het hotel, want we moesten onze tassen nog inpakken. Morgen gaan we op weg richting een fijn bounty eiland aan de oostkust van Maleisië.

Tot onze grote teleurstelling ging de wekker op dinsdag iets eerder dan gehoopt. We wilden op tijd weg om de bus naar Perhentian Island te pakken. In het hotel hadden ze ons verteld dat we naar een busstation in de buurt moesten en dat van daaruit ieder uur een bus zou vertrekken. Dat komt mooi uit, hooguit een uur wachten dus. De tassen hadden we al ingepakt, na het tanden poetsen konden we meteen gaan. Onderweg naar het busstation konden we bij een Chinees restaurant ontbijten (dumblings met haaienvinnen en krab) en daarna was het nog maar een klein stukje lopen. Op het busstation kwamen we er al snel achter dat we waren genept, er ging maar 2 keer per dag een bus en de eerste was net weg. De volgende bus zou die avond om 22:00u pas gaan. Noooooo dat meen je niet. We konden nog naar een groter busstation gaan, misschien vertrekken van daaruit meer bussen. Laten we dat maar proberen dan. Hup naar de metro en hopen dat het nog lukt om eerder een bus te pakken. De goede hoop was voor niks ook daar ging er alleen 's avonds nog een bus om 21:30u. Tja en nu, laten we maar kaartjes kopen en misschien kunnen we de bagage hier laten en dan nog wat gaan doen. Het was immers pas 10:30u. De Batu Cave wilden we allebei nog graag zien en zowaar vertrok er vlakbij het busstation een trein daar naartoe. Toch nog een klein beetje geluk. De batu Cave is een grot in de berg met een hindoeïstische tempel daarin. De trap ernaartoe telt 272 treden en is best een klus in de warmte. Overal zitten brutale apen, die als je niet oppast de plastic tasjes uit je handen of zelfs uit je tas trekken. Dat gebeurt nogal vaak, aangezien veel mensen offers in de vorm van bloemen en fruit meenemen voor in de tempel. Uiteindelijk was de grot mooier dan de tempel (op sommige plekken was de grot ongeveer 100 meter hoog onvoorstelbaar toch?), maar het uitzicht was de moeite wel waard. Voor de berg stond een enorm gouden beeld van Muruga (hier is de tempel aan toegewijd) en beneden waren nog 2 tempels. Deze waren eigenlijk mooier dan die in de grot. Na de grot pakten we de trein naar de central market. Ik was hier al een keer geweest, maar was er toen vooral snel doorheen gelopen. We hadden nog genoeg tijd om lekker rond te kijken naar leuke souvenirs. Je vindt er allerlei sjaals in verschillende gradaties van de hoeveelheid Kashmir die erin verwerkt zit en veel jurken/pareo's van 100% satijn. Dat merk je wel in de soms behoorlijk hoge prijzen. Houtsnijwerken kun je hier ook veel vinden, voor iedereen wat wils. Na central market gingen we opnieuw naar Bukit Bintang. Hier hadden we namelijk een enorme bakkerij gevonden, daar konden we wel ontbijt kopen voor de volgende ochtend. De busreis duurt 8 uur, dus we komen erg vroeg aan en misschien zijn de winkels en restaurantjes dan nog niet open. Het begon behoorlijk te regenen dus we schuilden nog even daar voordat we naar de Jalan Alor gingen voor het avondeten. Onder de afdakjes snel naar een restaurantje, zodat we niet doorweekt zijn. Daar hebben we weer heerlijk gegeten en ondertussen was het al tijd om terug te keren naar het busstation. Om 21:00u mochten we de bus al in. We hadden super luxe grote stoelen die je behoorlijk achterover kon zetten. De beste bus tot nu toe in m'n hele reis! De airco stond goed aan, maar het was geen vrieskist, de buschauffeur reed normaal en de wegen waren bijzonder goed. Wauw zo kan het dus ook. Op de kou had ik me voorbereid, dus binnen de kortste keren zat ik lekker met een grote sjaal om me heen. De mensen voor ons hadden iets minder geluk, die busreizen waren ze niet gewend, waardoor ze niet zo slim waren geweest om lekkere warme kleding mee te nemen. Een muziekje luisteren en rustig wegdommelen. 'S nachts werden we wakker geschud door een politieagent. Huh, wat is er aan de hand? Onze paspoorten werden gecontroleerd en vervolgens mochten we weer verder slapen tot het eindpunt van de bus, Kuala Besud.

Om 5:30u kwamen we op woensdag aan in Kuala Besud. Het was nog lekker donker en de stad in een diepe slaap. Hup uit de bus, daar is een restaurantje waar je kunt ontbijten en voor de boot komen ze zo wel langs vertelde de buschauffeur. We hadden nauwelijks onze bagage op de rug en er kwam inderdaad al iemand langs om tickets voor de boot naar perhentian island te verkopen. De eerste boot zou om 7:00u pas gaan dus we hadden nog wel even de tijd. Gisteren hadden we al ontbijt gekocht, dat hoefden we nu niet meer te kopen. Een flinke pot Chinese thee dat lustten we nog wel. In de bus zaten 2 Duitse zusjes waarmee we aan de klets raakten. Zo ging de tijd een stuk sneller. Dit keer viel de boottocht erg mee. We hoefden maar 30 minuutjes te varen! Wat fijn dat dat ook kan in plaats van 10 uur op de boot of nog erger 30 uur. Het is bijna luxe. De zee was helder blauw en het water aangenaam warm. De stranden hier zijn geweldig mooi en de bodem van de zee volledig zand, in ieder geval geen planten of koraal waar je overheen moet. Eigenlijk het perfecte strand. Nu kwam het meest lastige deel nog, een kamer naar onze zin vinden en die ook nog in ons budget past. In de lonely planet hadden we we al een leuk adresje gevonden, laten we daar eerst maar naartoe gaan. Het viel behoorlijk tegen, de kamerprijzen waren het dubbele van wat we hadden gelezen.. Eigenlijk was de kamer te duur, op zoek naar iets anders. In de warmte, bepakt en bezakt gingen we verder. Ieder hostel, guesthouse, hotel en noem het maar op waar we allemaal langs zijn geweest waren super duur. Hoe kan dat? Al snel kwamen we erachter dat morgen 1 mei een nationale feestdag is, dat heeft vast daarmee te maken. Ondertussen hadden we de backpacks maar ergens achter gelaten, zodat we er niet mee door het mulle zand hoefden te lopen. Dat scheelt een hoop. Na ongeveer alles langs te zijn geweest kwamen we toch uit bij het eerste plekje voor een kamer. Gelukkig was er nog plek en was alles snel geregeld. Nu moesten we alleen nog terug voor de backpacks. Ons ontbijt waren we nog niet echt aan toe gekomen en ons vochttekort moest aangevuld worden, dan maar ontbijten op het strand met heerlijk verse sapjes. Dat broodje bewaren we wel voor tussen de middag. Ondertussen werd onze kamer nog schoongemaakt. Na het ontbijt moesten we er toch echt aan geloven, het strand over met de bagage naar onze kamer. Nog één keer door de warmte, dan zijn we er. Het hutje was schoongemaakt en we mochten er gelijk in. Omkleden en dan rennen naar het strand en de zee in. Oeh dat is lekker, ik wil de zee niet eens meer uit! Op het strand hadden we een parasol gehuurd, een klein beetje schaduw wat we wel nodig hadden. De middag bestond vooral uit rond dobberen in de zee, af en toe opdrogen onder de parasol en op het strand ergens wat drinken. Dit hielden we vol tot een uur of half 7 waarna we van een koude douche in ons hutje konden genieten. Ik kwam erachter dat het muggennet niet voor niks over ons bed hing, volgens mij was het een soort van walhalla voor muggen daar. Alleen op de badkamer al overal en nergens. 'S avonds hebben we heerlijk op het strand gegeten met als toetje gefrituurd ijs. Dat wilde Erwin ook wel een keer proberen. Een wandeling langs het strand en daarna mochten we eindelijk het bed in. Het was een lange vermoeiende dag met niet zoveel slaap, dus m'n ogen vielen dicht. Hier hebben we niet de luxe van een airco, maar een fan wat betekende doodstil in bed blijven liggen, zo ver mogelijk bij elkaar vandaan om het vooral niet nog warmer te krijgen. De wekker voor morgen gezet zodat we niet te laat komen voor onze snorkeltrip.

Vandaag gaan we snorkelen! De wekker ging wat eerder dan normaal, snel aankleden, spullen pakken en op het strand ontbijten. Dat is pas het echte vakantiegevoel. Na het ontbijt moesten we flippers en een masker met snorkel passen voordat we de boot op konden. Het was een klein bootje waar we met in totaal 7 mensen op zaten waaronder 2 Nederlanders. Het kleine bootje was een soort water taxi. Ze reizen hier bijna alleen maar per boot, omdat er niet echt wegen op het eiland zijn. Daarna moesten we overstappen op een iets groter bootje en konden we aan de snorkeltocht beginnen. De eerste stop was bij 'turtle point'. Je vindt hier vaak grote zeeschildpadden die daar komen voor het gras op de bodem. We zagen inderdaad een grote schildpad die heerlijk van het gras op de bodem aan het genieten was. Zo nu en dan kwam hij boven voor een flinke ademteug om vervolgens weer verder te scharrelen op de bodem. Naast de schildpad was er eigenlijk niet zoveel te zien, we voeren verder naar 'fish point'. Hier was er al iets meer koraal. Dat was een stuk leuker dan de eerste stop. Een zeeschildpad is heel leuk, maar na even gekeken te hebben ben je daar wel klaar mee. Koraal daarentegen is altijd wel weer wat nieuws te ontdekken. Wat grote en kleine vissen en veel puntvissen. Jammer genoeg heb ik wel mooier koraal gezien, ach het was wel leuk hoor. De derde stop was bij de plek waar vaak haaien gezien worden en wel de black tip shark. Spannend, hopen dat we er wel een zien. Yes, we hadden geluk, een paar meter verderop kwam een haai voorbij zwemmen. Hij was niet super groot, ongeveer anderhalve meter, maar wel super vet! Het was alweer lunchtijd. We werden ergens bij een dorpje op het eiland afgezet voor de lunch. Een typisch Maleisisch gerecht is roti canai, een soort pannenkoeken van bladerdeeg, we moeten het toch een keer proberen. Het was de goede keus, ze zijn heerlijk. Ik had als vulling knoflook met ei, nou volgens mij heb ik echt een paar tenen knoflook opgegeten. Dat wordt stinken! Na de lunch gingen we nog naar 1 andere snorkelplek. Hier waren de koralen een stuk mooier. Wat andere vissen dan op de andere plekken en we zagen zelfs 2 enorme humphead parrot vissen (in het Nederlands bultkoppapegaaivis). Die waren huge. Verder kwamen we een paar baby haaien tegen en wat andere grote en mooie vissen. Ahh wat jammer onze snorkeltrip is alweer over.... We werden weer netjes op ons strand afgezet en zijn eerst maar wat gaan drinken. Ik loop al zoveel achter met m'n blog, ik kan het niet meer uitstellen. Rond half 5 zochten we het warme zeewater nog even op en het was zo lekker dat we er ongeveer anderhalf uur later pas weer uit kwamen. De zon was al achter de heuvel verdwenen en boven water was het bijna kouder dan in het water. We hielden het niet voor niks zo lang in het water uit :p. Een koude douche om je even te ontdoen van de vele zonnebrand troep en daarna op zoek naar een mooi tafeltje op het strand. Iets bestellen wat je niet kent, hopen dat het lekker is! Voor Erwin was het pittige eten van vanavond een behoorlijke vuurdoop. Het was wel de moeite waard hoor.

Nu is het wel tijd voor een chille dag. De vrijdag hebben we lekker uitgeslapen tot we ons bed uit werden gebrand door de zon. De fan bracht helaas geen verkoeling meer. Na het ontbijt hebben we een parasol gehuurd, die we eigenlijk niet optimaal hebben gebruikt. Het water was simpelweg te lekker om te verlaten. Af en toe even op ons handdoekje een boekje lezen en dan snel weer de zee in. Dit strand staat wel met stipt om nummer 1 van alle stranden die ik in m'n leven heb gezien. Lekkere temperatuur in het water en een fijn zandstrand. De lunch bestond uit een verse vruchten milkshake en gebakken banaan met chocoladesaus. Hmm het was wel jammer dat dit de slechtste gebakken banaan tot nu toe was, maarja de shake was heerlijk! De rest van de middag stond ook in het teken van chillen, zwemmen en een boekje lezen. Goh wat is dat soms toch fijn. Tot nu toe heb ik dat soort dagen nog niet echt gehad, heerlijk genieten. Ineens was het al half 8 en we moesten nog douchen. Die vieze zonnebrand eraf spoelen en al het zand wat eraan blijft plakken. Vanavond is alweer ons laatste avondje op Pulau Perhentian, morgen pakken we de boot naar het vaste land en gaan we richting Kota Bharu. Voor de laatste keer op het strand eten, dus nog even onze chillmodus voortzetten. Een koud biertje erbij, 1 blikje kost gewoon 2,50 euro... Ze schenken hier nergens alcohol dus er is een slim blank meisje die koude biertjes verkoopt en daar behoorlijk mee verdient! In Kuala Lumpur is bier ook duur hoor, voor dezelfde prijs als een biertje kun je daar een cocktail krijgen. Na het eten zochten we een bamboematje op het strand op met nog een koud biertje en een shisha. Het was mooi helder, dus genieten van de vele sterren en soms zelfs vallende sterren. We werden opgeschrikt door een korte vuurwerkshow op het strand en daarna was het toch echt tijd om de tas in te gaan pakken...

Arghh de wekker gaat al! Het is alweer 7:15u, snel uit bed aankleden, opfrissen en naar het strand. Hier moesten we eerst de watertaxi nemen naar de boot die ons terug zou brengen naar Kuala Besud. In het dorpje moesten we nog een uurtje wachten op de lokale bus naar Kota Bharu die er ongeveer 2 uurtjes over deed. We hadden al een homestay gevonden waar we naartoe wilden, maar eerst nog even pinnen. Dat even pinnen duurde iets langer dan verwacht, we waren de weg kwijt en de straten werden niet overal goed aangegeven. Als je op straat dan ook niemand tegenkomt om het te vragen of ze kunnen/willen je niet verstaan dan wordt het lastig. Uiteindelijk vonden we de goede straat dankzij een aardige taxichauffeur en konden we eindelijk pinnen. We waren al een tijdje onderweg en snakten wel naar een lekker vers vruchtensapje. Laten we dan maar eerst wat drinken en lunchen, dan lopen we daarna wel verder naar de homestay. Dit verse watermeloensapje begon al meer op die van Indonesië te lijken! Heerlijk, dat heb ik echt gemist. We hadden de eigenaar van de homestay net misgelopen. Hij was naar de moskee voor het middaggebed. Super grappig je kon gewoon hun achtertuin in en bij de deur hing een bordje dat ze er niet waren. Heel handig trouwens op het bord daarnaast stond wel dat ze kamers vrij hadden, dan wachten we in ieder geval niet voor niets. Het duurde maar en duurde maar en omdat het zo warm was (35 graden) hadden we alweer dorst. Laten we maar een briefje schrijven dat we even wat te drinken kopen zijn en dat we daarom onze bagage daar even hebben achter gelaten. Bij terugkomst was Zeck, de eigenaar, er inmiddels. Het was een super aardige man die graag wilde helpen en die ons veel tips gaf. De middag was al over de helft, snel de stad in voor alles dicht is. Een rondje over de markt, het was een klein rondje, voor een deel was het al leeg en het was er zo warm dat Erwin snel weer weg wilde. Rond 19:00u gingen we richting de night market, the place to be voor je avondeten. Het was er behoorlijk druk met allerlei kraampjes met eten. Van barbecue tot nasi met gefrituurde kip, tot je eigen gerecht samenstellen tot zoete dingen en drankjes. Overal stonden tafels en stoelen waar je kon gaan zitten. Het is niet zo dat je bij de stoelen die het dichtst bij het kraampje staan moet gaan zitten. Ondertussen heeft Erwin ook al kennisgemaakt met de vele ratten en kakkerlakken op straat, waar ik niet meer van op kijk. Wel leuk om even met iemand te reizen die al die dingen nog niet gewend is, jakkie bah moet je dat zien! Hahah 's Avonds gingen we naar het culturele centrum voor traditionele zang en dans. Het was erg leuk om te zien. De jongens zaten in een kring, meerdere rijen dik, met een traditionele gevouwen doek op hun hoofd en een paar met een instrument. Ze zongen veel verschillende nummers met diverse soorten bewegingen en vaak een soort hoofdzanger waar de groep dan op reageerde. Super om een keer gezien te hebben! Eenmaal terug bij de homestay lag onze watermeloen nog op ons te wachten. Als we een vochttekort hadden, dan was hij daarna zeker omgetoverd tot een vocht overschot ;).

Het is alweer zondag, nog maar een klein weekje voordat Erwin weer naar huis gaat. We moesten nog een plan voor de komende dagen maken en vroegen de vrouw van Zeck welk eiland we beslist niet over mochten slaan. Ze was heel duidelijk Pulau Kapas, daar moet je naartoe. De meeste andere eilanden zijn vrij groot, toeristisch en duur en dit is een heel klein minder toeristisch eilandje. Op het busstation zochten we de tijden van de bus uit naar Kuala Terengganu. Vandaag eerst nog even rondkijken in Kota Bharu, dan pakken we daarna de bus en morgen een kleine lokale bus naar het dorpje van waaruit we de boot naar het eiland kunnen pakken. We bezochten het museum Istana Jahar, een Royal ceremonies museum, waarbij ze verschillende ruimtes hadden ingericht met de benodigdheden voor bepaalde ceremonies in de rijkere families. Van de besnijdenis, tot de dagen voor een huwelijk, tot een ceremonie voor als een vrouw 7 maanden zwanger is van haar eerste kind, tot een ritueel bad nemen. Het gebouw zelf dateert uit 1887 en was erg mooi met veel hout en een overdekt terras. In een andere ruimte hadden ze nog een verzameling met allerlei wapens, voornamelijk messen en speren, en onder het museum waren een aantal houten boten uitgestald. Vervolgens liepen we richting de rivier om even op een lekker terras neer te ploffen. We waren natuurlijk super helder water gewend van ons eiland, dus we schrokken best wel even van het enorme bruin/oranje water van de rivier. Daarna hebben we nog een rondje in een te koud winkelcentrum gelopen en buiten bij een heel klein kraampje heerlijke pisang goreng (gefrituurde banaan) gegeten. Om 17:30u zou de bus naar Kuala Terengganu vertrekken, maar zoals gewoonlijk liep de vertrektijd een uur op. Pff dan hadden we ook nog wel ergens wat kunnen gaan eten. Om 22:00u kwamen we in de grote stad aan en hoefden we alleen nog maar een kamer voor een nachtje te zoeken. We hadden zelfs een tv op de kamer en waren net op tijd voor de film 6 days 7 nights, wat over 2 mensen ging die waren neergestort op een onbewoond bounty eiland. Je krijgt gelijk weer zin om naar een eiland te gaan! Die mooie zee enz.

De maandagochtend werden we ook weer gewekt door de wekker. Op straat aten we ergens roti telur, een soort luchtige pannekoek met ei en ui erop en als dip currysaus (niet die wij in Nederland kennen hoor, deze is heel kruidig en pittig). Daarna op weg naar het busstation voor een lokale bus naar Marang. De bus stond er al en we konden gelijk instappen, kijk zo moeten we het hebben. Het was maar een klein tochtje en in Marang moesten we het laatste stukje naar de boot lopen. Het eiland ligt vlakbij het vaste land, waardoor we er al snel waren. Het was opnieuw een super mooi wit strand met helder zeewater, yes! We werden alleen gelijk teleurgesteld want bij de mooie accommodatie waar we naartoe wilden was alles al vol... Huh en ze zeiden nog wel dat het heel rustig zou zijn. We hadden ons al omgedraaid om op zoek te gaan naar een andere slaapplek toen de man van de accommodatie weer terugkwam om te vertellen dat er zojuist mensen uit gingen checken. Geluk, nu hebben we een heerlijk huisje direct aan het strand! We moesten nog wel even wachten tot ze schoon hadden gemaakt, maar in die tussentijd konden we mooi gaan lunchen en ik weer even aan m'n blog schrijven. We hoorden onweer aankomen en al snel werd alles op het strand opgeruimd en werden de houten rolgordijnen naar beneden gelaten. Het zal hier vast hard regenen. Niet veel later kwam er inderdaad een flinke regenbui naar beneden, wat voor heerlijke afkoeling zorgde. Na een verfrissende koude douche besloten we het eiland wat meer te gaan verkennen. Een goede strandwandeling en een behoorlijke klim om over een berg heen te komen, waarna we erachter kwamen dat het restaurant wat er zo leuk uit zag geen tafels voor die avond meer had. Hmm nu moeten we weer terug over de berg en ergens anders gaan eten. We hadden ons alweer flink in het zweet gewerkt dus eerst even rustig aan en afkoelen. Uiteindelijk hebben we gewoon bij het restaurant naast ons huisje gegeten en heerlijk een boekje gelezen.

We waren opnieuw volledig in de chillmodus dus de wekker hoefden we niet te zetten op dinsdag. Ontbijten op het strand en daarna een plons in het water om vervolgens even op te drogen en daarna weer het water in. Vandaag was een warme dag, een beetje in de schaduw blijven maar. Onze e-readers werden tevoorschijn getoverd en daarmee vermaakten we ons prima. 'S middags wilden we toch nog iets doen. Wat zullen we gaan doen dit keer?… We hadden gelezen dat je hier prima kunt snorkelen, wat een plan bedenken voor de middag een stuk makkelijker maakte. Bij de accommodatie konden we gratis maskers en snorkels gebruiken en bij de duikshop konden we flippers huren. Hup t-shirt aan en een bokser van Erwin en het water in! We zijn al eens eerder verbrand tijdens het snorkelen, dat gebeurt geen tweede keer ;). Het koraal was hier niet zo mooi als in de Filipijnen, maar het was zeker de moeite waard. We ontdekten een hele grote aal die uit een steen kwam en zagen verschillende mooie en interessante vissen. Er zwemmen ook regelmatig haaien, maar die hebben we dit keer helaas niet gezien. De terugweg hebben we over het strand gelopen. Wel makkelijk, op die manier heb je ook geen boot of iets nodig om te gaan snorkelen. We konden gewoon voor de deur beginnen en zo langs het eiland verder. 'S avonds was een hele rustige avond. Ik had al bijna een week last van aanvallen van buikpijn en die avond was het zo erg dat ik me enorm lamlendig voelde. Na het douchen een uurtje geslapen en met moeite iets gegeten. Vroeg naar bed vandaag.

Woensdagochtend voelde ik me alweer een stuk beter. Het was de hele dag bewolkt, waardoor het niet zo warm was. Dat is ook wel een keer lekker. De dagen gaan heel snel voorbij en nu is het alweer aftellen tot Erwin naar huis gaat helaas. Nog even goed genieten van vandaag, want morgen moeten we het eiland verlaten. Zwemmen en een boekje lezen en de kolonisten van Catan spelen dus :p. 'S middags hebben we nog een strandwandeling gemaakt en daarna moesten we ons klaarmaken voor de avond. De eigenaar van de accommodatie (een hele aardige Nederlander) had geregeld dat we die avond konden gaan vissen tegen een uur of 6. Op een klein bootje gingen we de wilde zee op gewapend met 2 werphengels en als aas stukjes inktvis. De golven waren behoorlijk hoog, maar gelukkig ben ik boottochten inmiddels wel gewend en had ik nergens last van. Een werphengel, dat was even nieuw voor mij. De jongen van de boot deed het eerst even voor en daarna mochten we zelf aan de slag. Al snel had ik beet en toverde ik de eerste vis boven het water. Het werkte puur op je gevoel en mijn gevoel zat mee vandaag! In totaal heb ik 3 vissen gevangen en de bootjongen ook 3 in ongeveer 45 minuten, best prima dus. En ja jullie lezen het goed Erwin had niks gevangen, waar hij natuurlijk flink van baalde. Ik kon een feestje vieren, omdat ik onze weddenschap had gewonnen! We voeren iedere keer een stukje verder om ergens anders te gaan vissen en na die 3 kwartier gingen we op jacht naar inktvissen. Ze komen pas tevoorschijn als het donker wordt, daarom gingen we pas zo laat op pad. Het was wel erg jammer dat de bootjongen het alleen heeft gedaan, wij wilden het ook wel proberen. Aan de andere kant snap ik het ook wel hoor, het was een stuk ingewikkelder om op inktvissen te jagen. Het duurde even en we moesten veel geduld hebben, maar hij had er een gevangen, een behoorlijk grote zelfs. Een tweede hebben we niet gevangen, wat achteraf niet zo erg was aangezien we genoeg eten bij elkaar hadden gesprokkeld. Na het vissen namen we onze vangst mee naar een restaurant ergens op een van de stranden, waar ze onze vissen en inktvis voor ons klaar konden maken. We hadden genoeg vis gevangen om er 3 gerechten van te maken namelijk, curry met vis, zoetzure vis en vis gekruid met gember en knoflook. De inktvis was prima om te frituren. Het eten werd opgediend en de tafel was goed gevuld. Gelukkig at de bootjongen mee en hoefden we niet alles alleen op te eten. Best leuk om je eigen gevangen vis op die manier op te eten! Mijn favoriet was de gefrituurde inktvis, maar de visgerechten waren ook heerlijk hoor. Daarna hebben we bij onze accommodatie nog een spelletje gespeeld en een lekkere verse vruchten shake gedronken als toetje.

Het is donderdag, vandaag komt er een einde aan het lekker genieten op het strand... Nog een laatste wandeling en onderweg hebben we ergens ontbeten. Het was erg warm, een goed excuus om eerst even snel het water in te gaan voor het ontbijt. Ze hadden niet echt een check-out tijd, heel erg fijn we mochten tot een uur voor vertrek (15:30u) onze kamer gebruiken! Dat betekent tot het laatste moment de zee goed benutten daarna snel douchen, de tas inpakken en het laatste uurtje in het restaurant doorbrengen. De boottaxi was op tijd en na een kwartiertje varen zetten we weer voet op het vaste land van Maleisië. In de hitte liepen we naar de doorgaande weg in het dorp waar de bus naar Kuala Terengganu zou moeten komen. De warmte was niet te doen, de straaltjes zweet kwamen naar beneden zetten. Bij de grote weg was er natuurlijk geen schaduw, afgezien van het kleine beetje schaduw voor een bord langs de weg. Ze hebben hier geen bushaltes, waardoor je nooit weet hoe laat de bus komt. Hopen dat we niet al te lang meer hoeven wachten. Al snel werden we verlost uit de hitte. Na ongeveer een kwartiertje wachten kwam er al een bus! Hand opsteken en hij stopte netjes voor onze neus. Het was een lokale bus, dus ja zonder airco en het was behoorlijk druk. Na vaak te zijn gestopt, soms iedere 100 meter, voor in en uitstappende mensen kwamen we op hetzelfde busstation aan, als waar we de volgende keer waren vertrokken. Een ijsje om af te koelen en vast buskaartjes voor morgen kopen zodat we terug kunnen naar Kuala Lumpur. Vervolgens snel op zoek naar een kamer voor de komende nacht. Het hotel van de vorige keer was prima, laten we daar maar heen gaan, dat bespaart tijd en een hoop zweetdruppels. Het hotel was namelijk niet zo ver van het busstation vandaan. Tassen droppen en daarna op zoek naar een restaurant voor de een na laatste avond. We vroegen aan de hotelmedewerkers waar we het beste naartoe konden. Chinatown daar kun je goed eten. Een van de medewerkers bood spontaan aan om ons even met de auto te brengen, super lief! Ze zette ons voor de deur af van het restaurant wat zij ons had voorgesteld. Makkelijker en sneller kan gewoon niet. We reserveerden een tafel om 20:00u, zodat we eerst nog rond konden kijken in de buurt. We kwamen een heel leuk koffiehuis tegen en vonden het een prima plan om daar een tussenstop te houden. We namen samen één stukje cheesecake erbij, omdat hij homemade was en we dat aanbod niet af konden slaan. Al snel kwam een van de medewerkers vragen wat we van de taart vonden. Ze hadden hem namelijk voor de eerste keer gemaakt en wilden graag horen wat we ervan vonden. Het commentaar zou ze aan de baas doorgeven. Niet veel later kwam ze terug met een ander stukje cheesecake. Deze hadden ze net gemaakt en schijnbaar waren ze blij met ons commentaar en moesten we deze nog even proeven en keuren. Haha zomaar een stuk verse taart voorgeschoteld krijgen, goed voorgerecht :p. Na de koffie en de taart gingen we naar het restaurant. Erwin had op de heenweg in het vliegtuig van iemand de tip gekregen om in ieder geval 'Redang' eten te proeven. Op de kaart stond toevallig 'Redang beef', waardoor de keuze niet moeilijk was. Ik had al een voorgevoel dat het enorm pittig zou zijn, aangezien het verdacht veel leek op een gerecht wat ik een keer in Indonesië heb gegeten. Voor de zekerheid bestelden we nog een gerecht wat zeker weten niet pittig zou zijn, zodat ik altijd nog het hele pittige kon opeten en hij iets anders had. Goed gedacht dit keer, het was inderdaad behoorlijk pittig! Op de terugweg namen we bij een ander restaurant een toetje. Erwin was in de mood om iets nieuws te proberen en bestelde 'ABC special'. Het toetje viel alleen niet helemaal in de smaak, een berg crushed ice met een bolletje vanille ijs erop (dit was prima), met daar omheen maïs, jelly, andere slierten jelly, een soort bruine bonen en nog iets anders. Ik heb hem niet vaak zo vies zien kijken! Mijn dessert was een stuk beter banaan in een loempiakorstje met ijs. Dat werd dus delen! Richting het hotel kwamen we nog een avondmarkt tegen waar we overheen zijn gelopen en eenmaal terug in het hotel was het tijd om de tassen opnieuw in te pakken. Ik had namelijk wat spullen die ik niet gebruik en die Erwin alvast voor mij meeneemt naar Nederland. Dat scheelt weer aan gewicht op m'n rug, heel fijn.

De laatste dag met Erwin paste niet meer dus die houden jullie tegoed voor de volgende keer! Volgens mij hebben jullie wel weer genoeg leesvoer gehad. ;) ik mis jullie allemaal en heb super veel zin om naar huis te gaan, maar ik ga eerst nog even van m'n laatste weekjes genieten met Sieg.

Een hele dikke kus en een super dikke knuffel voor jullie allemaal!