Nî hâo part 2!

Op donderdag stond de wekker om 8:30u, we mochten wel een keertje iets uitslapen. De wekker ging en nee we stapten niet uit bed. Nog even lezen waarna m'n ogen al snel weer dicht vielen. Gelukkig was Sieg ook alweer in slaap gevallen. We hadden het schijnbaar nodig! Iets later dan gepland, lees 10:00u, stonden we dan toch op. We wilden vandaag een scooter huren om naar een mudspring (een soort hotspring) en een grot met water en vuur te gaan. De rugzak inpakken met natuurlijk badkleding en een handdoek en daarna konden we op zoek naar een ontbijtje. Op straat zagen we verschillende kraampjes met varkenssnuiten en poten, stukken darm sommigen zelfs gevuld, kippenkoppen, vieze stukken vlees met heel veel vet en noem maar op. We hadden spontaan geen trek meer! Toch maar een veilige keus in een restaurantje waar we plaatjes van het eten konden zien. We dachten een veilige keus met een soort noodlesoep met rundvlees gemaakt te hebben, maar niks was minder waar, in de soep van Sieg zaten stukken vlees waar de ene kant verdacht veel op de binnenkant van een darm leek en in mijn soep zaten heerlijke hompen vet.... Ja hoor dat hebben wij weer, de noodles hebben we eruit gegeten en de stukjes groenten en het vlees zonder vet, maar de rest kregen we echt niet naar binnen. Snel op zoek naar een scooter, dan stoppen we onderweg wel bij een supermarkt. Bij de scooterverhuur moest ik zelfs mijn vingerafdruk achter laten! Haha met een rode vinger van de inkt durfde ik vervolgens niks meer vast te pakken. We hadden een super chille scooter en konden eindelijk op pad. Het was wel even wennen in zo een grote stad met heel veel verkeer en de weg niet weten. Sieg was mijn trouwe TomTom zodat ik in ieder geval wist waar ik naartoe moest rijden. De eerste stop was de Carrefour voor wat broodjes, lekkere dingen en drinken. Daarna gingen we echt op weg. Onze bestemmingen waren een eindje buiten de stad, het was ongeveer anderhalf uur op de scooter. Vooral het laatste stuk was erg mooi. We moesten de berg op en hadden mooi uitzicht. Het weer is nog steeds erg bewolkt, waardoor we niet zo ver konden kijken. Boven op de berg bereikten we het stadje Guanziling met de water en vuur grot. We waren niet eens verkeerd gereden! We hadden verwacht dat het een grot was, waar we naar binnen konden, maar het was niet meer dan een poeltje met water en een grote rots buiten. Het is wel heel bijzonder, want dit is een plek waar vuur en water echt met elkaar mixen. Natuurlijk gas komt vanuit diep in de grond omhoog door een poel met water en ontvlamd spontaan aan de oppervlakte. Hierdoor zie je vuur direct boven het water tegen de rots aan. Verder was er in dat dorpje niet zoveel te doen, richting de scooter maar weer! We reden nog iets verder tot het hoogste punt van de berg en gingen daarna terug naar beneden. Onderweg stopten we nog bij de Dasian tempel, waar we een rondje omheen zijn gelopen voor we weer verder gingen. We wilden ook naar een mudspring, omdat je deze maar op 3 plekken in de wereld kunt vinden, onder andere hier. We kwamen een bordje tegen met een hotspring en besloten die maar te volgen. Het kan vast niet ver weg zijn. We bleven maar rijden en rijden tot de weg steeds smaller, stiller en steiler werd. We zijn toch niet verkeerd gereden? Gelukkig bleef er af en toe een bordje langs komen met de spring en kwamen we uiteindelijk hoog in de bergen bij een hotel terecht. Even vragen waar we naartoe moeten. We hadden verwacht dat de hotspring buiten zou zijn, maar we hadden nog niks gezien wat erop leek. Natuurlijk konden de mensen hier geen Engels en belden ze iemand op die even als tolk fungeerde. Ze vertelde ons dat de hotspring binnen was en dat we op de goede plek waren. Dat scheelt, zijn we er niet voor niks helemaal naartoe gereden. Ze brachten ons naar een soort grote badkamer met daarin een mooi bad. We kregen allebei een eigen ruimte, maar samen is toch wel iets gezelliger. Het bad werd gevuld via een mooie houten kraan en we konden zelf de temperatuur regelen. Doe maar lekker heet, even bijkomen van de afgelopen drukke dagen. Het water was een beetje troebel en er zat een lichte grijze gloed in. Het rook een heel klein beetje naar zwavel en was een beetje zout, in ieder geval geen gewoon kraanwater dus! Ik weet niet zeker of het nou een hotspring of een mudspring was, in de lonely planet staat dat de mudspring wat grijzig is (geen echte modder), maar we hebben er heerlijk van genoten. Na het badderen waren we helemaal zen. Het water maakte je huid lekker zacht alsof er een laagje crème op zit. Het was maar goed dat we een jas mee hadden genomen, inmiddels was het al donker en we moesten het hele stuk nog terug met de scooter. Het eerste deel ging prima, we herkenden de weg en wisten waar we naartoe moesten. Helaas werd het niet overal zo goed aangegeven en namen we uiteraard een verkeerde afslag. Dorpjes die we op de heenweg niet gezien hadden en ook geen borden die ons wel de weg konden wijzen. In een dorpje stopten we maar even om de weg te vragen. Het waren 2 hele lieve vrouwtjes die ons de weg wel wilden wijzen. Ze stapten in de auto en reden voor ons uit richting het kruispunt van waaruit we zelf weer verder konden. Echt heel erg lief. Vanaf dat punt zijn we wel in één keer goed teruggereden hoor. We wilden eigenlijk nog naar de night market, maar toen we in het hotel waren om onze rugzak af te zetten en op het bed neer ploften zagen we daar toch maar vanaf. We hadden nog een broodje om te eten, daarvoor hoefden we de deur niet meer uit. Omdat we WiFi op onze kamer hadden konden we even rustig onze mailtjes en alles checken en hebben we flink gelachen om de leuke foto's die we de afgelopen dagen hebben gemaakt.

Het is alweer vrijdagochtend! Vandaag pakken we de trein naar het Sun Moon Lake iets verder richting het noorden van het eiland. Na het ontbijt kochten we kaartjes voor de goedkoopste trein naar Taichung en gingen we terug om onze backpack op te halen en om nog een lekker sapje voor onderweg mee te nemen. Om 11:30u ging de trein, dit keer maar 2 uurtjes. We moeten in Taichung overstappen op de bus richting het meer. De treinreis ging vooral snel voorbij door de enorme achterstand met m'n blog die ik nog moest schrijven. In Taichung hebben we eerst even geluncht voor we op zoek gingen naar de goede bus. Op het station vonden we een bordje die ons naar het goede busstation zou leiden van waaruit de bus naar het meer zou gaan. Het waren zoveel verschillende bussen bij elkaar dat we het maar even gingen vragen. Wat een vervelende plankton man hielp ons zeg. Hij zei alleen maar dat de bus hier langs reed maar dat we ergens anders tickets moesten kopen. Hij was heel onaardig en werkte flink op onze zenuwen. Ergens anders zat een vrouw achter de balie die een stuk vriendelijker oogde, daar maar opnieuw vragen. Helaas kon ze geen Engels en bracht ze ons weer naar de onaardige plankton man. Bah daar schoten we nog niks mee op. We werden alleen maar meer gefrustreerd en zijn maar gaan lopen op zoek naar wel de goede bushalte waar ze ook tickets verkochten. Het was een stukje lopen, maar we vonden het goede busbedrijf! Heel vreemd ze hadden niet gewoon een soort busterminal met alle bussen, maar overal random op straat zijn kleine loketten met bustickets voor de verschillende bussen. Als je niet weet waar je precies naartoe moet, kun je lang zoeken. We hadden geluk, de bus zou met 10 minuutjes al vertrekken naar het dorpje Shuishe aan het Sun Moon Lake. In een bus met heerlijk grote luxe stoelen ging de rit snel voorbij (ongeveer 2 uurtjes). We werden midden in het enorm toeristische dorpje afgezet en moesten op zoek naar een kamer. Het was erg donker buiten en er kwamen zelfs kleine spetters regen naar beneden. Bij het eerste sjabbie ogende hotel werden we al verrast door de enorm hoge kamerprijzen. Ze vroegen hier 3 keer zoveel voor 1 nacht dan we de afgelopen dagen hebben betaald! We hebben wel ergere dingen meegemaakt, dus ons humeur gaat gelukkig niet erg snel meer de verkeerde kant op, gewoon verder zoeken naar een ander hotel. Bij een paar hotels en guesthouses vroegen we de prijs, allemaal evenveel of zelfs nog hoger. Daar schieten we ook niks mee op. Bij één hotel hadden we als wel 800 Taiwanese dollar van de 2000 af kunnen praten, dan moeten we daar maar weer terug naartoe. Dat was tenslotte de goedkoopste kamer die we hadden gevonden (de andere nachten waren 600-700 geweest nog steeds het dubbele jammer genoeg). We hadden voor dit geld (26 euro) niet eens een raam! Verder was de kamer wel erg mooi en schoon, met een chill bed, tv, airco en een prima badkamer. Vandaag maar eens goed avondeten in plaats van alleen maar een broodje. We liepen door het dorpje op zoek maar een gezellig restaurant. We hadden dikke pech, want ongeveer alle restaurantjes in Taiwan zien er verre van gezellig uit. Tl-balken, 2 lagen doorzichtig plastic tafelkleed, de tv staat aan en de service is ook al niet al te geweldig. We moeten toch eten, dan maar in een ongezellig restaurant. We hebben inmiddels besloten dat we nergens meer rundvlees bestellen na onze traumatische ervaringen, vandaag gaan we voor de kip. We kregen Sun Moon Lake thee aangeboden, die erg lekker was. Bij onze gerechten bestelden we gebakken rijst en noodles, dat moet vast genoeg zijn. De rijst en noodles kwamen eerst, oef het was wel een beetje veel het vlees moest nog komen. Het ene kipgerecht was heerlijk met paprika, lente-ui en pinda's, echter het andere gerecht was koude repen kip waar het zachte velletje nog op zat... Laten we eerst de lekkere dingen maar opeten, daarna zien we wel verder. De kip met vel kregen we 'helaas' niet meer op, we zaten al zo vol van de rest. Het was eigenlijk ook wel een goede smoes ;). Daarna hebben we een lekkere koffie gedronken en zijn we weer terug naar onze kamer gegaan. Aan het water was niks te doen, dus een drankje drinken bewaren we wel tot we weer in Taipei terug zijn. We hadden WiFi op onze kamer, een goed moment om vast op zoek te gaan naar hotels in Kuala Lumpur. Aankomende dinsdag vliegen we terug naar Manila en op woensdag scheiden onze wegen. Ik vlieg dan naar Kuala Lumpur en blijf daar 3 nachten alleen tot Erwin op zaterdagavond aan komt op het vliegveld. Het is wel fijn als ik daar aankom en dat ik niet nog op zoek hoef te gaan naar een slaapplaats. Het is allemaal geregeld, weer een zorg minder.

Ook op zaterdag ging de wekker weer op tijd, we mochten dit keer tot 7:30u uitslapen. Snel douchen en de tas inpakken voor we naar het ontbijt gingen. We kregen wel 2 geroosterde witte boterhammen met een gekookt ei, een plakje vleeswaren en een nep knakworstje! Daarna moesten we op zoek naar de 'round the lake' bus. We hadden gelezen dat er ergens langs het meer een kabelbaan de berg op ging en dachten dat dat misschien wel leuk was om te gaan doen. Verder was er buiten een paar tempels en boottochtjes niet veel meer te doen. Zelfs zwemmen in het meer mag niet (het was er ook niet het weer voor hoor ;)). De bus was een soort hop on hop off bus die ons onder andere naar de kabelbaan kon brengen. In de lonely planet stond dat er vaak enorme wachtrijen staan (vast door die bussen vol met Chinezen), dat gaat ons niet gebeuren! Om 9:15u stapten we uit de bus en kwamen we erachter dat de kabelbaan pas om 10:00u open zou gaan.. Haha waren we iets te enthousiast geweest. De tickets konden we al wel wat eerder kopen. Om de tijd door te komen kochten we een lekkere pomelo thee, het was toch niet zo warm en nu kan het nog (in Maleisië en Indonesië zal het veel te warm zijn voor thee). Om 10:00u mochten we eindelijk gaan boarden! Het eerste bijzondere wat opviel was een enorm grote teddybeer die in iedere cabine zat. Is die nog ergens goed voor, of neemt hij alleen maar een zitplek in beslag? Dat laatste was het geval.. Het tweede wat opviel, was dat er alweer mensen naar beneden kwamen terwijl de lift net pas open was. Misschien zijn ze wel te lui om uit te stappen en van het uitzicht te genieten. Al snel kwamen we erachter waarom en dat brengt me bij het 3e en laatste opvallende van deze kabelbaan. We bereikten het hoogste punt en konden niet eens uitstappen! De kabelbaan ging een stuk naar beneden en toen mochten we pas uitstappen. Alles aan de ene kant was afgezet met lint en winkeltjes en de andere kant was een dorpje waar je eerst een permit voor moest hebben. Kortom je kon wel uitstappen, maar vervolgens kon je geen kant op en was er al helemaal geen uitzicht. Snel gingen we terug naar de lift die ons weer veilig beneden bij het meer afzette. We dachten slim te zijn door de bus verder te pakken zodat we een rondje om het meer konden maken. Verkeerd gedacht, op een bepaalt keerde de bus mooi weer om, dat is toch geen 'round the lake' bus!. Dezelfden weg terug. We hadden nog plannen om onderweg naar Taipei te stoppen bij een dorpje waardoor we niet te laat de bus terug naar Taichung moesten pakken. In het dorpje lunchten we nog even met fruit en wat lekkers en haalden we de bagage in het hotel op. Inmiddels moesten we enorm haasten, want de bus zou al bijna vertrekken! Buiten adem kwamen we bij de ticketbalie waar we het fijne nieuws kregen dat dit de enige bus was die niet naar het treinstation van Taichung ging. De eerstvolgende bus zou pas over 3 kwartier gaan. We hadden voor niks gehaast... Op een muurtje ploften we neer om op de bus te wachten. 10 minuten voor onze bus zou vertrekken stopte er een bus, misschien is dat de bus wel en kunnen we vast gaan zitten. De buschauffeur vertelde ons dat het niet de goede bus was, deze ging rechtstreeks naar Taipei en niet naar Taichung. Het was nu al zo laat dat een tussenstop in een dorpje niet haalbaar meer zou zijn en een directe bus naar Taipei was veel makkelijker. We hadden al andere buskaartjes gekocht, dat is jammer. Voor de zekerheid vroegen we toch of we ze niet om mochten ruilen en jawel we hadden geluk! Sigrid ging snel naar het andere loket om kaartjes te kopen en ondertussen stopte ik onze bagage vast in het ruim. De mevrouw achter de balie was een enorme onaardige trol, ze zei dat de bus al vol zat terwijl we van de buschauffeur gewoon mee mochten! Opnieuw terug om dat te vertellen en gelukkig kwam de chauffeur ook mee. Het was een hele aardige man en schijnbaar vond hij de trol ook niet zo aardig. Stap maar gewoon in hoor! Zonder ticket stapten we in, we zien het allemaal wel. Bij de eerste stop schrokken we wakker van een vrouw die in het Chinees tegen ons aan het praten was. Ahh oké, hier kunnen we een ticket kopen. Het was weer een super chille bus met heerlijke grote stoelen, die busreis komen we wel door. Ons nieuwe plan voor de rest van de dag: terug naar Taipei, onze bagage droppen en omkleden, daarna lekker ergens uit eten en biertjes drinken! Na 3 uurtjes in de bus arriveerden we alweer in Taipei, toch fijn dat Taiwan niet zo groot is. Onderweg naar ons logeeradres zijn we gestopt bij het Taiwanese restaurantje waar we een keer eerder hebben gegeten voor de lekkere zoetzure kip. Het was zo lekker de eerste keer! Nu trouwens ook weer, een gezellig klein maar druk restaurant. Het laatste stukje wilden we met de bus gaan, die niet reed waar we na 20 minuten wachten 'al' achter kwamen. Nog een halte verder met de metro en dan pakken we daar de bus wel. Het zat even niet helemaal mee, de bus reed net weg toen we het station uit liepen. Nooooo... We hadden al een hele tijd met onze zware tassen lopen sjouwen en eigenlijk waren we er wel klaar mee, dan maar de taxi het laatste stukje. Dan hoeven we ook niet de berg op te lopen. De tassen dumpen, omkleden en dan op naar het centrum. Het was even rennen naar de bus, maar het geluk zat ons nu wel mee! In de lonely hadden we al wat uitgezocht, we hoefden er alleen nog meer naartoe met de metro. Natuurlijk zat het geluk ons daarna niet meer mee. We konden de bar helemaal niet vinden. Meerdere mensen op straat stuurden ons allemaal naar een andere kant of wisten het gewoon niet. Een andere gezellige bar konden we ook niet vinden en inmiddels was het al 23:15u terwijl de laatste metro om 00:00u al gaat. Als het erg gezellig was dan zijn er altijd nog taxi's om mee thuis te komen. De gezelligheid miste nu alleen, dus uit narigheid kochten we maar een lekker flesje baileys voor thuis, zo konden we nog mooi met de metro terug. De baileys smaakte heerlijk en we hielden er zelfs een fijne rustige nachtrust aan over ;).

Ik geloof dat dit wel weer even genoeg is. Iedereen nog een hele fijne Pasen! Hier vieren ze geen Pasen, voor ons geen lekkere paaseitjes dit jaar...

Ik mis jullie allemaal!!
Tot snel maar weer.
Een hele dikke knuffel en heel veel kussen!