Back to basic met nu echt het einde na 21 weken

Hallo allemaal!

Dit is alweer mijn laatste blog. De afgelopen 21 weken zijn voorbij gevlogen. Ik ben nu op m'n terugreis en kan over een paar uurtjes de eerste voet weer op Nederlandse bodem zetten. In deze laatste blog zit een deel waar we vooral niks hebben gedaan en gechilled en een laatste weekje waarin we diehard hebben geknald met dingen bekijken en vooral ook reizen. De vorige keer was ik geëindigd op het eiland Nusa Lembongan en in de tussentijd hebben we alweer andere eilanden gezien. Heel erg veel plezier met lezen!

De wekker ging af op zondag en het was gewoon nog te vroeg. Omdraaien, de wekker negeren en verder slapen. We wilden naar een ander eilandje in de buurt vandaag, omdat de stranden hier een beetje zijn tegengevallen. Sieg ging wat informatie halen over de boten en kwam er toen achter dat we beter ergens anders naartoe konden gaan. Het plan werd de boot naar Padangbai. De man van onze accommodatie regelde even dat we gelijk weg konden, ja toen we de boot zagen dachten we even dat hij een grapje maakten. Nee we gingen echt met dat volgeladen kleine bootje mee, met een man en zijn vrouw die spullen vanaf het eiland naar het vaste land vervoerden. We pasten er nog net bij op de boot en al snel voeren we op ons dooie gemakje naar het vaste land van Bali. Het laatste stukje werden we met een klein busje gebracht. Eenmaal aangekomen in Padangbai waren we niet helemaal onder de indruk en zagen we dat de boten van hieruit naar de Gili eilanden goedkoper waren dan vanaf Nusa Lembongan. In een uurtje zou er nog een snelle boot vertrekken (doet er 1 uur over in plaats van de langzame die er 8 uur over doet). Binnen een minuut veranderde ons plan en hadden we kaartjes gekocht naar Gili Trawangan het meest bezochte eiland van de 3. De boottocht duurde maar een uurtje en op Gili Trawangan hadden we al snel een prima huisje gevonden voor de komende dagen. De eigenaresse en haar man zijn echt super aardig. We kregen zelfs een welkomstdrankje. We hadden nog geen lunch gehad en het was al 17:00u, het werd tijd voor wat te eten. Op het strand vonden we een mooi bed met kussens en deelden we een lekkere pizza. De zee is hier super mooi, met allemaal kleuren blauw en zo helder dat je meters diep kunt kijken. Het werd ondertussen steeds donkerder en boven de omringende eilanden hingen behoorlijke onweerswolken. Als het hier maar niet met bakken uit de lucht komt vallen. We hadden geluk, het enige wat we ervan mee kregen waren een paar druppels regen. Een lekkere hamburger als avondeten met een biertje en daarna vonden we een gezellig restaurant waar ze vanavond ladies night hadden. Alle cocktails waren 50% korting! Dat laten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. Na 3 lekkere cocktails en maar 10 euro armer in totaal was het inmiddels wel tijd om terug te gaan naar ons huisje voor een goede douche. Het is hier erg warm dus dat heb je wel nodig aan het einde van de dag. Alle fans (ventilatoren) op de kamer aan en hopelijk is het vannacht niet te warm om te kunnen slapen.

Voor maandag hadden we een snorkeltrip geregeld. Na een 'iets' te dikke pannekoek (lees een immens dikke) met banaan, die als een baksteen je maag bereikt, stapten we om 10:30u op de boot. Tot nu toe waren we nog niet echt gewend aan veel toeristen dus het was even slikken toen we zagen hoeveel mensen op de boot mee gingen. Op de boot ontmoetten we een Nederlands echtpaar waar we gezellig mee hebben gekletst. Al heel snel mochten we het heerlijke water in. Het water hier is gelukkig lang niet zo koud als op Bali. Zo mooi als de koralen hier zouden moeten zijn, viel het ons behoorlijk tegen. Het was vooral dood koraal met hier en daar stukken met laag groeiende koralen en wat begroeide rotsen. Op naar ons tweede snorkelpunt. Rond de Gili's vind je veel zeeschildpadden die we bij het snorkelen al snel hadden ontdekt. Natuurlijk krijg je dan het fenomeen veeeeeel te veel mensen bij 1 schildpad alsof ze er geen genoeg van kunnen krijgen. Wij zwommen dus al snel een andere kant op en vonden nog andere schildpadden. Het was wel vet, want een van de schildpadden ging net richting de oppervlakte om zichzelf even rustig van verse frisse lucht te voorzien waarna hij in één rechte lijn weer richting de bodem dook. Op Gili Air stopten we voor de lunch. We dronken een lekker vers fruitsapje en ontmoetten daar Robin, een jongen uit Duitsland die gezellig bij ons kwam zitten. Onze lunch aten we pas op de boot op, we hadden namelijk zelf lunch meegenomen ;). De laatste plek waar we konden snorkelen was bij een wrak. Het wrak lag niet zo diep, waardoor er verschillende koralen op gegroeid waren. Het grappige was, dat er ook duikers waren, waardoor je af en toe tussen de bubbels zwom. Dit was de ideale plek om onze freedive skills te oefenen. Voor de mensen die dat niet kennen, een freedive is eigenlijk duiken maar dan met 1 hap lucht. Hoe vaker we het herhaalden des te langer konden we het wrak van iets dichterbij bekijken. De koralen hier waren gelukkig een stuk mooier dan op de andere plekken met een heleboel mooie gekleurde visjes. Oja en ik zag nog een mega grote barracuda! Eenmaal terug van onze snorkeldag zochten we na even chillen op het strand ons huisje weer op. Snel douchen en dan op het strand in een heerlijke zitzak wat drinken. Ze kunnen hier echt geen vanille milkshake maken... Toevallig zag Robin ons zitten en kwam hij er gezellig bij, laten we dan maar een biertje drinken! De tijd ging heel snel voorbij en voor we het in de gaten hadden was het al 21:00u. Op de nachtmarkt aten we heerlijke gefrituurde calamare en daarna gingen we naar de bar 'Sama Sama', hier hebben ze iedere avond live muziek en vanavond was het gezellig druk. Toen we de muziek zat waren gingen we op zoek naar een andere bar. We hoefden niet ver te lopen! De avond was zo voorbij en na de nodige biertjes en gin-tonic ploften we uitgeteld op bed neer en sliepen we voor ons hoofd het kussen raakte ;).

De dinsdagochtend besloten we na een verfrissende douche ons toch weer neer te laten vallen op bed. Oef alcohol waren we niet meer gewend en weinig slaap ook niet! Om 13:00u verlieten we eindelijk ons huisje richting het strand. Eerst maar eens wat eten, frietjes daar hadden we zin in! Na het ontbijt/de lunch legden we ons handdoekje op het strand en hebben we flink genoten de heerlijke zee. Het was best bewolkt vandaag, dus verbranden hoefden we niet zo bang voor te zijn. Nog even chillen in een zitzak en daarna maar weer opfrissen voor het avondeten. Het eten en de gezellige drukte op de night market waren ons zo goed bevallen, dat we daar vandaag maar weer gingen eten. We hadden er een mega luie dag van gemaakt en besloten die af te sluiten met het kijken van een film in bed, niet te vergeten met een reep chocolade.

We hadden een beetje uitgeslapen en op woensdag wilden we er een rustig dagje van maken. Bij onze accommodatie huurden we fietsen en daarna konden we op zoek naar een mooi stukje strand. Ja voor het eerste pakte ik weer eens de fiets! Hopelijk ben ik het niet verleerd ;). We vonden een chille rustige plek een beetje aan het einde van de boulevard. 'S morgens is het nog vloed waardoor je daar heerlijk kon zwemmen. We zaten een tijdje aan de rand van het water, omdat het op het strand te warm was. Gelukkig is de temperatuur van het water lekker en gingen we zo nu en dan even zwemmen en verkochten ze vlakbij ons plekje verse kokosnoten. Verder was het tijd om rustig een boek te lezen. Vanmorgen hadden we als ontbijt alleen maar een enorm mega zoute vieze omelet gekregen, zelfs zonder toast, dit resulteerde in een vroege lunch. Na de lunch gingen we nog even terug naar ons plekje en aan het einde van de middag pakten we de fiets om aan de andere kant van het eiland te kunnen genieten van de sunset. We hadden van verschillende mensen gehoord dat het zeker de moeite waard was en we hadden de fietsen toch al gehuurd, dus waarom ook niet? Op de hobbelige weg en al kriskrassend tussen de mensen op straat door vonden we de strandtent die Robin ons had aanbevolen. We waren ruim op tijd en konden zelfs nog rustig een boekje lezen tot de zonsondergang op een mooi punt was. Een zitzak, drankje erbij en ons boek het kon niet beter. De sunset was inderdaad erg mooi, het enige wat tegenviel was de strook zeegras met stenen omdat het eb was. De terugweg in het donker zonder lamp was een uitdaging, maar we hebben niemand aangereden hoor! Lekker douchen en dan op naar de night market voor het avondeten. Bij de bar Sama Sama met live muziek dronken we een cocktail en vervolgens gingen we op pad naar de Ierse pub. Woensdagavond was namelijk stapavond daar! Een heerlijke lokale mojito aan de bar en toen namen we een kijkje op de dansvloer. Het was inmiddels behoorlijk druk en de temperatuur steeg erg snel. Er was geen briesje om af te koelen en zelfs geen ventilator waardoor we al snel genoodzaakt waren naar buiten te gaan voor afkoeling. Het was zo warm binnen dat we niet zoveel zin hadden om terug te gaan, dus we gingen terug naar Sama Sama. Niet veel later hield de band er al mee op en moesten we een nieuw plan maken. Robin was daar toevallig ook en wilde nog graag bij de Ierse pub kijken. Nou, toch nog maar even terug om te kijken of het nu beter is. Onderweg kwamen we langs verschillende zwembaden die een soort natuurlijke aantrekkingskracht veroorzaakten omdat het zo warm was. We maakten nog een kort dansje, maar de warmte joeg ons echt weg. Op de terugweg kwamen we langs een van de zwembaden en konden we de drang om af te koelen niet meer onderdrukken, de eigenaar lag op een van de strandbedden, waardoor we om toestemming moesten vragen. Hij vond het geen enkel probleem. Dat laten we ons natuurlijk niet nog een keer zeggen, hup tas af en het water in! Het was een groot en diep zwembad, goed genoeg om een rondje te zwemmen. Een groepje andere toeristen had ons ontdekt en al snel zaten we er met z'n zevenen in. We moesten terug lopen in onze natte kleren, maar gelukkig was het niet zo koud. Thuis een snelle douche en gelijk naar bed, het was alweer veel te laat.

Het eerste moment vanmorgen dat ik wakker werd of eigenlijk schrok, was door de megafoon op de moskee die wel erg luid stond. Ik schrok me kapot en wist even niet waar ik was en wat er aan de hand was. Het was pas 5:00u en toen realiseerde ik me dat het maar een aankondiging voor het gebed was. M'n oogjes mag ik nog even dichtdoen gelukkig. Niet al te laat stapten we ons bed uit, we kunnen ook best op het strand slapen, want vandaag hadden we opnieuw een dagje luieren in gedachten. Een behoorlijke wandeling naar hetzelfde rustige plekje op het strand als gisteren, en gelijk een duik in de zee om af te koelen. We vermaakten ons prima met aan de rand van het water zitten, regelmatig een frisse duik nemen, eventjes op de handdoek liggen en een boekje lezen. We waren getuigen van het aanspoelen van de staart van een enorme vis en iets wat leek op huge kieuwen, die al snel op werden gehaald door een van de katten die dit 'lekkere' maaltje niet aan zich voorbij kon laten gaan. 'S middags vonden we een bed met kussens op het strand waar we lekker hebben geluncht en omdat we lichtelijk verbrand waren zochten we daarna een zitzak in de schaduw op voor nog een drankje. Het is zo lekker om op het strand een boekje te lezen en af en toe rond te kijken naar alle, soms bijzondere, creaties die langs komen lopen. Terug bij ons huisje konden we het allebei niet laten om nog even ons boek in te duiken en kwam Sieg op het fantastische idee om een ijsje te halen. We moesten vandaag ook nog een plan voor de komende dagen maken. Uiteindelijk besloten we om hier nog te gaan duiken in plaats van op Bali. Dat scheelt ons weer een behoorlijke reis op Bali. Als we dat nou morgen doen, dan kunnen we op zaterdag of zondag de boot terug naar Bali pakken. Vervolgens een goede koude douche om af te koelen en om al die vieze zonnebrand van ons af te spoelen. Daarna gingen we op zoek naar informatie bij de verschillende duikshops en moesten we op zoek naar een paar souvenirs. Op de terugweg richting de night market waar we wilden gaan eten boekten we eerst een duik voor morgen. Het was inmiddels al 21:30u waardoor het op de night market gelukkig niet meer zo druk was. Een heerlijke maaltijd bij hetzelfde kraampje als de afgelopen 2 dagen en snel weer terug naar ons huisje. Vandaag hadden we niet meer op het strand geslapen en gezien onze korte afgelopen nacht waren we wel toe aan wat slaap.

Op vrijdag moesten we voor het eerst onze wekker zetten. Om 8:30u zaten we al fris en fruitig bij een van de duikshops. Na een briefing over de divesite en bepaalde handsignalen om mee te communiceren konden we ons in onze wetsuit hijsen en richting de boot. We waren met een behoorlijke groep, de divemaster, een divemaster in opleiding en nog 5 andere duikers. De divesite van vanochtend was Shark point, ongeveer 10 minuutjes op de boot richting de andere kant van ons eiland. Op de boot moesten we ons verder aankleden en vervolgens met een backroll het water in. Sieg was natuurlijk mijn divebuddy dus we konden lekker samen duiken en proberen zoveel mogelijk leuke en interessante dingen te vinden. Zo kwamen we diverse hele mooie spotfin lionfish tegen, de giftige devil scorpionfish, een octopus, blue ribbon eel, heel veel verschillende clownfish (in hele mooie rode anemonen) en een hele vette baby white tip reef shark van ongeveer een meter. Rond de Gili's komen ook veel zeeschildpadden voor, die we bij deze duik ook tegen kwamen. We zagen een green turtle en een hawksbill turtle. Er zat een incapabele duiker bij die wel heel stoer was met al haar nieuwe eigen materialen, maar die niet eens fatsoenlijk en alleen kon duiken. Een beetje jammer :p. Na de duik gingen we terug naar het eiland en aten we ergens op het strand wat kleins met een lekker vers sapje erbij. Het duiken had ons uiteraard een soort adrenalinestoot gegeven en hoe vet zou het zijn om vanmiddag weer te gaan duiken! Ja inderdaad, na de lunch gingen we toch maar terug naar de duikshop om te vragen of we nog mee mochten. We moesten nog een half uurtje wachten, maar konden mee! Dit keer zat de boot helemaal vol met verschillende duikgroepjes, die allemaal bij de divesite Halik gingen duiken. Ons groepje bestond uit 5 duikers en een divemaster, wat minder dan vanmorgen gelukkig en we mochten als eerste de boot verlaten. Het fijne hiervan was, dat we tijdens onze duik geen andere duikers tegen kwamen, lekker rustig. Er stond wat meer stroming dan die ochtend, maar gelukkig niet zo erg als bij Nusa Lembomgan. Het koraal was hier een stuk mooier dan bij Shark point en we vonden veel interessante en mooie vissen. We zagen een hele grote bumpback unicornfish, bluestreak fuselier, cornetfish, oriental sweetlips, de super vette redtooth triggerfish, titan triggerfish en clown triggerfish (triggerfish staan erom bekend je aan de vallen en dan ergens in te happen), een grote white-spotted pufferfish, een bearded scorpionfish en een banded boxer shrimp. Eenmaal terug ploften we lekker neer op een zitzak op het strand om nog even een boekje te lezen. In de duikshop hoorde ik dat er op zaterdag een nachtduik zou zijn. Dat klinkt heel gaaf, het zou leuk zijn om dat als afsluiting van al het duiken tijdens mijn reis te doen, aangezien ik over 2 weken weer thuis ben. Uiteindelijk heb ik me dus toch maar opgegeven. We moesten nog douchen en hadden opnieuw tijd gevonden om te lezen op onze veranda. Terwijl Sieg aan kwam stormen met heerlijk smeltende ijsjes die we wel heel snel op moesten eten! Helaas was ik net te laat met de camera, het ijs zat overal, haha... We wilden nog een paar souvenirs kopen, wat betekende dat we een nieuw record met laat eten hadden gevestigd, 21:30u. De nachtmarkt hadden we nog steeds geen genoeg van, daar maar weer iets lekkers uitzoeken! Het eten op nachtmarkt is namelijk ongeveer 2 tot 3 keer zo goedkoop vergeleken met de restaurants, ook goed voor de portemonnee! Bij de Ierse pub dronken we nog een mojito, die zijn echt lekker, en daarna besloot Sieg om lekker te gaan slapen omdat ze zich niet zo lekker voelde. Vanavond was er ook een groot strandfeest en daar wilde ik eigenlijk nog wel even heen. Robin zou er ook naartoe gaan en gelukkig had ik hem snel gevonden. De muziek was heel chill met een paar dj's en ze hadden een groot kampvuur op het strand. Af en toe kwam er een man met vuurballen aan slingers optreden en verder was het gezellig dansen en kletsen. Er waren genoeg toeristen om een praatje mee te maken, waardoor het ineens wel heel erg laat was. Tijd om naar bed te gaan!

Redelijk op tijd werden we wakker op zaterdag. Neeee, dit is onze laatste dag op de Gili's, morgen moeten we de boot terug naar Bali pakken. Gelukkig had ik gisteren bijna niks gedronken en was ik zo fit als een hoentje. Vandaag is onze laatste kans om nog intens te chillen, voor de laatste keer in de zee te kunnen zwemmen en om van de zon te genieten. We zochten ons rustige vertrouwde plekje op het strand op en bij het zwemmen kwamen we een zeeschildpad tegen die in alle rust heerlijk bij het zeegras aan het grazen was. Ze komen blijkbaar best dichtbij het strand. Het restaurant naast ons moest voorzien worden van voorraad en alle lege flesjes (voornamelijk bier :p) moesten weer terug de boot op, waarbij er een lange slinger gevormd werd vanuit de boot het strand op met dozen gooiende mannen. De voorraad was zo groot dat ze volgens mij wel 2 uur bezig waren met lossen en laden. Ondertussen genoten wij al zittend in het water van een lekker ijsje en de zon. Na de lunch had ik even een dipje, een goed excuus om de oogjes dicht te doen op het strand. Zonnebril op, niemand die het ziet. De rest van de middag hebben we niet zo veel uitgevoerd en om 17:45u moest ik bij de duikschool zijn voor de nachtduik. Tot mijn grote teleurstelling hadden ze die gecanceld door de enorme stroming die er stond, doordat die middag verschillende mensen flinke snijwonden hadden opgelopen van het koraal. Heel erg jammer, ik had me er echt op verheugd, maar het is niet anders. Vanavond konden we voor de laatste keer op de nachtmarkt eten en daarna dronken we nog een laatste cocktail bij Sama Sama ter afsluiting van ons weekje Gili. We waren moe en moesten onze hele backpack nog inpakken, een avondje op tijd terug.

De boot op zondagochtend zou al om 8:00u vertrekken, vroeg opstaan! Door motorproblemen met de boot, kwam er een kleiner bootje dan op de heenweg. We stapten als laatste op de boot en vroegen of we op het dak mochten gaan zitten, ja natuurlijk! We installeerden ons op het dak en konden 360 graden rondkijken en af en toe stiekem onze ogen dicht doen. We stopten eerst op Lombok bij de stad Sengini en gingen daarna door naar Padangbai op Bali. Vanuit daar konden we direct een busje pakken naar Denpasar, waar we op zoek moesten naar een busticket richting Java. We werden bij het goede busstation afgezet en al snel hadden we tickets voor de nachtbus naar Probolingo, een dorpje in de buurt van de vulkaan Bromo op Java. Het was 13:00u en de bus zou pas om 19:00u vertrekken, genoeg tijd over om Denpasar te verkennen. Al snel kwamen we erachter dat het niet helemaal de goede dag was om in Denpasar te zijn. Gisteren was er opnieuw een nationale feestdag op Bali, waardoor iedereen op zondag ook vrij was en het gros van de winkels niet open ging. Ook de markt was erg karig, kortom we hadden niet zoveel te doen. We kwamen er tot overmaat van ramp achter dat veel restaurants dicht zaten, en bij de KFC hadden ze geen burgers, huh de helft van de kaart is burgers??... Tja het enige wat overbleef was een chickenwrap, laten we dat dan maar doen. Het vreemde was, dat alle textielwinkels met sarongs en stofjes in alle kleuren en maten wel open waren. We hadden nog zoveel tijd over, dat we van narigheid op zoek gingen naar een restaurant waar we rustig konden gaan zitten om de verhalen van de afgelopen week op te schrijven. Een restaurant kwamen we niet tegen, maar wel een oud mannetje met een klein kraampje op wielen die de lekkerste pisang goreng ooit maakte!! Onze stemming werd er een heel stuk beter op. De zoektocht naar een restaurant eindigde bij een massagestudio die ongeveer als enige wel open was. Achteraf gezien helemaal niet zo erg. We begonnen met een zeer ontspannende voet en onderbeen massage en omdat we nog genoeg tijd hadden daarna nog een gezichtsbehandeling. Dat is pas genieten! We waren precies op tijd klaar om gelijk naar de bus te kunnen. Onderweg nog wat te eten kopen en dan de bus in. We hebben eerst heel Bali doorgereden, vervolgens met de ferry naar Java en daar weer met de bus verder. We waren goed moe, tijd om de oogjes dicht te doen.

Maandagochtend kwamen we om 3:30u aan in Probolingo, een stad in de buurt van Bromo (een van de vele vulkanen op Java). Er was al een klein reisbureautje open waar we direct terecht konden. Doordat de reis zo snel was gegaan, maar 1 dag, terwijl we er 2 tot 3 dagen voor uit hadden getrokken, hadden we voor deze week nog tijd over. We boekten voor de eerste 2 dagen een tour naar Bromo en voor de dag daarna een tour naar de Ijen krater in het oosten van Java. In een klein busje werden we met nog een andere jongen naar het dorp naast de vulkaan gebracht. Chill, we hebben allemaal onze eigen bank, kunnen we mooi nog even slapen. Helaas werden we al snel uit deze droom wakker geschud aangezien er onderweg overal mensen instapten. Het ergste was nog dat deze mensen allemaal enorm veel boodschappen en manden mee hadden, ze waren naar de markt geweest... Binnen de kortste keren zat de bus propvol en waren wij in een hoekje weg gedrukt. Er hing een 'heerlijke' geur in de bus en alsof dat nog niet genoeg was zat er nog een vieze hoestende vrouw naast ons. Na anderhalf uur rijdend over slechte kronkelwegen in de bergen kwamen we eindelijk in het dorpje Cemoro Lawang aan. Oef het is hier een stuk kouder dan we gewend zijn! Bij een niet al te beste homestay dropten we onze bagage en konden we ons snel omkleden (eindelijk weer eens een lange broek) voor we op zoek gingen naar een ontbijtje. Het was prachtig weer, de zon scheen er stond een fris briesje en geen wolkje in de lucht. Vanuit het dorp hadden we uitzicht op de vlakte waar de vulkanen in een groepje bij elkaar staan met als herkenningspunt voor de krater Bromo dat daar altijd een rookpluim uit komt. Het is nog een actieve vulkaan die iedere 5 tot 10 jaar uitbarst, de laatste keer was in 2011. Je moet het eigenlijk voorstellen als een enorme vlakte (8 bij 11 kilometer) bedekt met vulkanisch zand, genaamd Tenger Caldera wat een vulkaankrater is en hierin zijn opnieuw 3 vulkanen gevormd waarvan de Gunung Bromo er een is. Vanuit het dorp konden we er lopend naartoe, het was ongeveer 4 kilometer lopen, prima te doen. De heenweg was gemakkelijk, we moesten naar beneden lopen. We werden verrast met het feit dat we bovenop alles wat we al betaald hadden ook nog eens 14 euro entree moesten betalen om überhaupt bij de vulkaan te komen. Ze proberen hier ook overal geld voor te krijgen.... We hadden geluk, de meneer was in een gulle bui en gaf ons 1 kaartje gratis, nou dat scheelt in ieder geval. Toen we eenmaal de vlakte met vulkanisch zand bereikten hadden we even het idee of we op de maan liepen. Het is een beetje alsof je plotseling een andere wereld in stapt. Onderweg werden we gek van de mannen op paarden die ze erg graag wilden verhuren zodat je niet hoefde te lopen. We hebben de hele dag de tijd, een paard hebben we niet nodig. Op sommige stukken had je even het gevoel of je op het strand liep zo mul was het zand. Het laatste stuk moesten we de vulkaan beklimmen. Het bestond uit een trap met ellendig veel treden naar boven ;). We hadden geluk, want we waren net na de drukte boven waardoor het uitzicht prachtig was en we niet over de koppen hoefden te lopen. Wow het was echt heel indrukwekkend. Het was een enorme krater met in het midden een gat en helemaal beneden een kratermeer. Er kwam constant een pluim rook uit die heerlijk naar zwavel geurde, dat wil zeggen een rotte eieren walm. Je kon helemaal rond de krater lopen maar het pad was zo smal en gevaarlijk dat we dat niet aandurfden. Er is al eens iemand in de krater verdwenen. Op de terugweg moesten we de berg op klimmen, wat toch best vermoeiend was. Zoals we normaal uit konden kijken naar een lekker koel vers sapje zo snakten we nu naar warme chocolademelk, thee en alles wat je maar enigszins opwarmt. Dat is ook wel weer een keer lekker! De rest van de dag ploften we lekker in een restaurant neer, het is hoog tijd om aan m'n blog te werken. We vermaakten ons prima de rest van de ochtend en middag en op de terugweg naar ons hol aten we bij een klein restaurantje van een super leuk en grappig vrouwtje. Zo een lange dag is behoorlijk vermoeiend, vroeg ons bedje in. We moesten ook wel vroeg naar bed aangezien we morgenochtend om 3:30u al worden opgehaald om de zonsopkomst vanaf een naastgelegen berg te bekijken.

Op dinsdag was het voor ons dus opnieuw vroeg dag. Gehuld in verschillende lagen kleren, een jas en een sarong als sjaal waren we er klaar voor. Met een jeep werden we weggebracht en moesten we de chauffeur er eerst van overtuigen dat we korting op de entree van het park hadden gekregen en daardoor maar 1 bewijsje hadden. Nee hij geloofde ons echt niet en ging op zoek naar de man bij wie we betaald hadden. We gaan echt niet nog een kaartje betalen! We werden herkend en hoefden gelukkig niks extra te betalen. Het laatste stukje op de berg moesten we lopen tot het uitzichtpunt. Hier merkten we ineens hoe verschrikkelijk toeristisch het is. We waren absoluut niet de enigen die van de zonsopkomst wilden genieten! Het zou nog wel even duren voor de zon op zou komen maar dan worden we vast beloond met een prachtig uitzicht. Het was wachten en wachten en wachten en ondertussen werd het steeds lichter, maar alles wat we zagen waren witte wolken. Ons wachten werd natuurlijk niet beloond met een adembenemend uitzicht. De top van de berg waar we op stonden was compleet verdwenen in de wolken. Hè bah, zijn we voor niks zo vroeg opgestaan. Op de terugweg hebben we nog wel een klein beetje mooi uitzicht gehad toen we eenmaal uit de wolken kwamen. We hoefden gelukkig de vulkaan Bromo niet meer te beklimmen! Het was nu een heel stuk drukker en door de bewolking kon je lang niet zoveel zien. Het enige vervelende was wel dat de jeep anderhalf uur zou wachten voordat we terug naar het dorp zouden gaan. Tja dat duurt wel erg lang, laten we dan maar gaan lopen. Al snel waren we door 2 jongens op een motorbike gespot. Zij wilden ons natuurlijk wel terug brengen! Ze vroegen een belachelijke prijs, dan lopen we wel terug. Ze bleven echter maar volhouden en lieten ons niet zomaar gaan. Na veel zeuren kregen ze toch hun zin en mochten ze ons terug brengen, de prijs was inmiddels wel nog maar 1/10 van wat het was. Een ritje door het mulle zand, echt doodeng, achterop bij iemand die je niet vertrouwd. Ik zag ons al languit in het zand liggen, al kan het je wel beter hier gebeuren dan op het harde asfalt. Het was pas 7 uur en om half 10 zouden we opgehaald worden. Genoeg tijd om een film te kijken en rustig onze tas in te pakken. Vandaag kwam de bus eens niet te laat, nee hij kwam gewoon 3 kwartier te vroeg. In een rap tempo onze tas inpakken! Met hetzelfde busje als waar we mee waren gekomen gingen we terug richting Probolingo. Ook dit keer was hij goed gevuld en zaten we opnieuw tussen de vieze hoestende en kuchende mensen, heerlijk.. In Probolingo moesten we nog anderhalf uur wachten op de auto die ons verder richting de Ijen krater zou brengen in het oosten van Java. We deelden de auto met 2 jongens uit Duitsland. Het begon gelijk goed, want de airco deed het niet. Bij de autogarage maakten we een tussenstop, die iets langer dan verwacht duurde, maar de airco deed het weer. Er stond een behoorlijke rit van ongeveer 6 uur op het programma, genoeg tijd om de ogen dicht te doen. De tocht er naartoe was heel divers we zagen de zee en het laatste stuk was door de jungle in de bergen echt heel mooi. Om 17:30u kwamen we in het dorpje aan en konden we gelijk naar onze kamer. Nu kunnen we eindelijk van een warme douche genieten, in de homestay van gisteren was het zo smutzig dat we daar niet wilden douchen. Het was wel gezellig met de 2 jongens, dus we aten 's avonds met z'n allen in het restaurant bij het hotel onder het genot van een biertje. Het was al snel laat en morgenochtend moeten we weer vroeg eruit. Hopelijk is dit de laatste keer, alhoewel we wel een uurtje langer mochten slapen dan afgelopen nacht.

Om 1:30u schrokken we ons kapot, er stond iemand op de deur te kloppen dat we op moesten staan! Huh, hebben we ons dan verslapen? Bij het open doen van de deur kregen we de blijde mededeling dat hij bij de verkeerde kamer had aangeklopt, lekker dankjewel.. We mochten nog even slapen dus. Vanmorgen gaan we de Ijen krater beklimmen. In de krater bevindt zich een groot meer op 2148m boven de zeespiegel. De vulkaan wordt omringd door diverse andere vulkanen en als het goed weer is kun je zelfs de vulkaan op het eiland Bali nog zien. De laatste uitbarsting was in 1936 maar soms is er sprake van een hogere activiteit waardoor hij af en toe wordt gesloten. De krater is rijk aan zwavel, wat voor veel werkgelegenheid in de omringende dorpen zorgt. Het werk is erg zwaar en behoorlijk vies en zelfs giftig. Je mag de krater alleen betreden met een gasmasker gezien de zwaveldampen. De mannen hakken het zwavel uit, en dragen ongeveer 70 kg per keer naar beneden. Hier krijgen ze dan 700 Rp per kilo voor, dat is omgerekend ongeveer 0,045 euro. Het was een behoorlijke steile klim naar boven en gelukkig hadden we 2 zwavelhakkers met ons mee die ons van een verlicht pad konden voorzien. Het was inderdaad zo donker dat we er anders 2 keer zo lang over zouden doen. Het waren super aardige mannen en ze liepen gezellig de hele tocht met ons mee. Na ongeveer anderhalf uur kwamen we boven aan de rand van de krater. Er was een enorm kratermeer met een temperatuur van 40 graden Celsius en aan de rand van het meer zagen we de gele rook omhoog komen van de zwavel. Er hing dus ook weer een flinke lucht daar. Het was zo indrukwekkend groot, met uitzicht over de andere vulkanen en we konden zelfs Bali zien. We maakten de mannen blij met een zakcentje, omdat ze met ons mee waren gelopen. Van achter de rand van de krater kwam inmiddels de zon op wat een mooie gloed over de gehele krater gaf. De terugweg ging een stuk gemakkelijker en om 7 uur zaten we weer in de auto. We moesten eerst de 2 jongens ergens onderweg afzetten en daarna gingen we terug naar Probolingo. Een rit met een heleboel bochten en hobbels die ongeveer 6 uur duurde. In Probolongo konden we nog snel boodschappen doen voor onze busreis verder naar Yogjakarta. We hadden een super chill privé busje en de chauffeurs zetten een gezellig muziekje voor ons op. De rit duurde behoorlijk lang, na 9 uur rijden kwamen we eindelijk laat in de avond aan in Yogja. We mochten zelfs kiezen waar we afgezet wilden worden, het meest gemakkelijk was in de buurt van waar ik al eerder had overnacht. We hadden totaal geen zin om lang naar een kamer te zoeken en kozen voor de eerste de beste kamer. Snel omkleden en dan mogen we eindelijk naar bed!

Vannacht hadden we eindelijk weer eens een normale nachtrust. Geen wekkers om 3 uur in de ochtend of andere gekke dingen. Gisterenavond hadden we de eerste de beste kamer genomen, omdat we snel ons bed in wilden duiken, wat resulteerde in een niet zo optimale kamer. De badkamer was zo klein dat je niet eens op de wc kon zitten alleen maar als je schuin ging zitten. Verder was het klooien met de deur van de badkamer open en dicht doen omdat je je zo ongeveer om de deur moest vouwen. Weet je wat, we gaan lekker op zoek naar een ander hotel en voor onze laatste nacht samen kiezen we voor luxe met een zwembad. Na het ontbijt brachten we eerst onze was weg, regelde ik een buskaartje voor morgen en gingen we op zoek naar een nieuwe slaapplek. Het scheelt dat we in een toeristisch deel zaten van Yogja waardoor je keuze genoeg hebt. Niet veel later hadden we een mooie kamer gevonden met een zwembad en konden we de spullen verhuizen. Op de planning voor vandaag staan een tripje naar de Borobudur regelen en het belangrijkste de laatste souvenirs shoppen. Aangezien ik Yogja al een keer eerder heb gezien wist ik een winkel waar we beslist zouden slagen. Met een lege rugzak gingen we op pad en niet veel later verdwenen daar de eerste souvenirs in. Op ons gemakje hebben we lekker rondgekeken en niet veel later waren onze tassen helemaal gevuld. Laten we alles eerst maar naar huis brengen en dan zien we daarna wel wat we gaan doen. Vanochtend met het wegbrengen van de was, had ik netjes alles meegegeven. Helaas kwam ik erachter dat ik iets te veel mee had gegeven en nu zonder bikini zat! Nooo en we hebben een zwembad... Op naar het winkeltje dan maar, het waren super lieve mensen die hartelijk om mijn domheid konden lachen. Onze was hing op het balkon en ik mocht aanwijzen wat ik nodig had. Toch een gelukje dat het al gewassen was. Om onze reis goed af te sluiten wilden we nog een hotstone massage. Die had ik hier al eerder gehad en hij was zo goed bevallen dat we op zoek gingen naar de massagesalon. We reserveerden een hotstonemassage van 2 uur en hadden nog precies genoeg tijd om tussendoor een duik in het zwembad te nemen. Nu mogen we eindelijk op weg naar onze welverdiende massage! Natuurlijk hadden we pech en viel de massage lichtelijk tegen, er waren momenten dat je bijna moest vragen of ze wilde stoppen omdat het echt pijn deed. Hmm dat is nou jammer. Achja de rugmassage was wel lekker. Vanavond nog een lekkere Indonesische maaltijd en tevens onze laatste avond vieren. Dat kan natuurlijk niet zonder een Bintang (biertje)! Op de terugweg kwamen we nog een restaurant met leuke live muziek tegen, tijd voor een tussenstop. Een Bintang kan nog wel, maar daarna moeten we echt naar het hotel, morgenochtend moeten we opnieuw op een onaardse tijd opstaan.

Vrijdag ging de wekker alweer lichtelijk te vroeg af, om 4:25u.. Vandaag is onze laatste dag samen! We hadden 'heeeeerlijk' geslapen, niet dus... Het was zo warm op onze kamer dat we alleen maar lagen te draaien. Fijn begin van de dag! De Borobudur had ik in februari niet kunnen bezoeken in verband met de asregen van de uitgebarsten vulkaan, vandaag een nieuwe kans. Om 5 uur werden we opgehaald en werden we met nog een paar andere toeristen met de auto naar de tempel gebracht. Het klinkt als een verschrikkelijke tijd, maar achteraf gezien was het de beste tijd om er naartoe te gaan. Je moet namelijk ellendig veel trappen op en er is nergens schaduw, dus als je later gaat dan val je om van de warmte. We kregen een mooie sarong omgeknoopt en mochten het park betreden. Het is trouwens belachelijk met de entreeprijzen hier. Als toerist betaal je 10 keer zoveel als de lokale bevolking, maar gelukkig voor ons gaat er weer 50% vanaf als je student bent. Het was nog best rustig en we hadden 2 uur de tijd om de tempel te bekijken. Het is een hele grote tempel die uit meerdere plateaus bestaat, waarbij op ieder plateau verschillende buddha's staan, helaas ontbreekt er vaak een onderdeel, en voor de rest allemaal wanden met verhalen erin uitgehouwen. De Borobodur is een buddhistische tempel en is rond het jaar 800 gebouwd, met een omtrek van 118 bij 118 meter op de onderste laag. Als je alle plateaus helemaal rond gaat is het een wandeling van ongeveer 5 kilometer. Het heeft inmiddels al meerdere vulkaanuitbarstingen, terroristische bommen en aardbevingen overleefd. De bovenste 3 lagen bestaan uit verschillende stupa's met daarin een beeld van buddha. We hebben op ieder plateau een rondje gelopen, waarbij vooral alle tekeningen in de stenen erg mooi en indrukwekkend waren. Daarna gingen we nog naar een andere tempel in de buurt die eigenlijk niet zo heel bijzonder was. Om 10:00u waren we alweer terug bij ons hotel, nog een hele dag te gaan. Gisteren hadden we in de souvenirwinkel een heel leuk kastje gezien die we eerst niet kochten omdat hij eigenlijk te groot is om mee te nemen, maar we konden het niet over ons hart krijgen om hem te laten staan. Ja, we gingen inderdaad opnieuw naar die winkel! De heenweg gingen we met de becak, dit is waarschijnlijk de laatste keer dat het nog kan. Snel even de laatste souvenirs kopen en op de terugweg boodschappen doen voor mijn rit naar Yogjakarta. Aan het begin van de middag waren we terug en moesten we snel onze spullen inpakken. Het was eigenlijk de bedoeling dat Sieg hier zou blijven slapen de komende dagen, maar gezien de verschrikkelijk warme nacht gingen we toch op zoek naar een andere slaapplek. We hoefden in ieder geval niet ver te lopen. De was nog even ophalen en van onze laatste lunch samen genieten. Omdat Sieg een kamer had kon ik nog heerlijk douchen voor ik weg zou gaan en m'n tas rustig inpakken. Daar had ik wel flink wat tijd voor nodig, de laatste weken hebben we zoveel cadeautjes en souvenirs gekocht dat ik m'n hele tas opnieuw in moest pakken. Hij zit tot de nok toe vol, tijd om naar huis te gaan ;). Om 18:00u was het toch echt zover, met m'n volle tassen en een tasje met eten en drinken gingen we op weg naar het reisbureautje van waaruit ik naar het busstation gebracht zou worden. Bij aankomst was het even slikken, ik werd niet met de auto opgehaald maar met de ojek! Alsof m'n tassen nog niet zwaar genoeg waren... Oef als dat maar goed gaat. We moesten snel afscheid nemen, maar gelukkig niet voor een lange periode. De rit duurde een kwartier wat meer dan genoeg was met m'n backpack op de rug en de rugzak aan de voorkant achterop de scooter, is niet heel comfortabel. Ik moest nog een half uurtje op de bus wachten en ging toen eindelijk op weg naar Sukabumi. Mijn laatste daagjes breng ik door op het project waar ik ook m'n reis ben begonnen. Heerlijk in de natuur en nog een dagje met de dieren werken en dan is het cirkeltje weer rond. Ik was zo uitgeput van de hele week vroeg opstaan en lange dagen maken dat ik ongeveer meteen in slaap ben gevallen. Ik had geluk dat er niemand naast me zat, dus 2 stoelen voor mezelf! De 14 uur durende reis gaat zo vast snel voorbij.

Om 7:00u werd ik pas wakker. Ik was schijnbaar zo uitgeput van de hele week mega vroeg opstaan dat ik best goed en vooral lang in de nachtbus had geslapen. Sukabumi stond al op de borden aangegeven, we komen in de buurt! Om 9 uur werd ik op het busstation afgezet en moest ik met de angkot (klein busje) richting het centrum van Sukabumi. Het was fijn dat ik er al een keer eerder was geweest, zodat ik wist waar ik ongeveer naartoe moest. Een van de keepers doet op zaterdag boodschappen op de markt en daar zou ik hem dan ontmoeten. Ik kon me nog een enorme winkel daar in de buurt herinneren zodat ik de weg kon vragen. Het was nog veel te vroeg, waardoor de keeper er nog niet was. Ik wist bij welk kraampje ze boodschappen doen en zei vroegen al gelijk of ik op Usup, de keeper, moest wachten. Ik mocht m'n volle backpack daar achterlaten en kon eindelijk op zoek naar een toilet. Na een hele nacht in de bus sta je wel op springen! In het winkelcentrum dronk ik nog een frappuccino en kon ik boodschappen doen voor de komende dagen. Ondertussen was Usup aangekomen en kon ik weer terug naar de markt. Het was heel gek maar super leuk om hem weer te zien. De hele middag heb ik hem geholpen met boodschappen doen en rond half 5 gingen we eindelijk richting Cikananga. Oké de enorm slechte wegen hier heb ik dus niet gemist.. 2 uurtjes later kwamen we aan bij het project en was ik weer heerlijk 'back to basic'! Geen eigen kamer meer, geen gewone toilet of douche en al helemaal geen warm water, maar wel de hele dag in de natuur!. De douche met ijskoud water was weer even wennen, maar ik heb het overleefd ;). De eerste fijne ontdekking die ik deed was een dikke kakkerlak naast m'n bed... Heel fijn. Op naar de kantine dan maar voor het eten. Het was een aangename verrassing om Anais en Tor Stän weer te zien. Zij werken voor een jaar hier in Cikananga en waren er dus nog! We hebben de hele avond bijgekletst en de tijd vloog voorbij. Een paar dagen geleden zijn er 2 luipaard katjes van ongeveer een maand oud binnengebracht en die moeten 4 keer per dag met de hand gevoerd worden. Anais was vanavond om 00:00u aan de beurt en ik mocht haar helpen. Mijn hart is echt gesmolten, de kittens zijn nog zo klein en zo schattig. Het is wel heel vervelend want je kunt er niet omheen dat ze gewend aan mensen raken, dus naar alle waarschijnlijkheid zullen ze nooit meer in de natuur uitgelaten worden. Het was alweer veel te laat, snel m'n bedje in.

De zondagochtend mocht ik uitslapen. Het was wel weer even wennen in de dorm slapen met alle geluiden van buiten om je heen, gekko's die je over je tas hoort lopen, en een kakkerlak die naast m'n bed zat, maar die ik niet meer terug kon vinden.. Om 8:00u stond ik op en kon ik rustig gaan ontbijten. Het was prachtig weer met een zonnetje en geen wolken. Eerst even een rondje door het park lopen om gedag te zeggen tegen alle keepers. Het was super leuk om iedereen weer te zien en de keepers waren ook erg enthousiast. Wouw Ramona you are back!! Een praatje met iedereen en daarna ging ik verder met m'n wandeling langs alle dieren. Na de lunch had ik turtle care met Peggie een vrouw van 38 uit Frankrijk. Eerst bij het feeding house voedsel halen en vervolgens naar de andere kant van het park waar de turtles zitten. Alle groenten en fruit snijden en per aquarium of pool het eten voor de schildpadden afwegen. We moesten ook een van de aquariums schoonmaken. Toen dat klaar was mocht ik Yoko helpen bij de slow lorissen. Bakjes verzamelen uit de kooien en afwassen en vervolgens alle fruit en groente snijden. Er was alleen een vervelende plaag van een soort piepkleine beestjes die mijn niet bedekte stukjes lichaam de perfecte plek vonden om te vertoeven. Binnen de kortste keren waren mijn armen meer zwart dat wit en werd ik gek van al het gekriebel. Het was niet normaal, je voelt ze over je huid lopen en als je ze er dan af klopt zitten ze er met 2 minuten weer. Ik had overal jeuk! Uiteraard had Yoko nergens last van en kon hij hartelijk om mijn gekke posities, om de jeuk te negeren, lachen. Hij was gelukkig wel zo aardig om te helpen met het afkloppen van al die vervelende schepsels. De slow lorissen waren behoorlijk hongerig en maar al te blij dat het etenstijd was. Het is zo grappig als ze eenmaal fruit en groente ruiken en het donker wordt, ontwaken ze uit hun slaap en worden ze ineens actief. Het is soms zelfs lastig om de bakjes in de kooien te zetten omdat ze dan aan het gaas van de deur hangen wachtend op eten. Een van de slow lorissen had een paar dagen eerder een baby gekregen, zo schattig. Het goede nieuws is dat er groen licht is gegeven voor het vrijlaten van de slow lorissen. Hopelijk worden er in september ongeveer 60 lorissen vrij gelaten in de natuur. Langzamerhand verdwenen de vervelende kriebelende beestjes, alhoewel ik naar een douche bleef snakken om de restanten van me af te spoelen. Eindelijk geen jeuk meer. 'S avonds heb ik met Tor Stän nog als vanouds een kampvuur gemaakt. Toen ik hier in januari was, werd er regelmatig een kampvuur gemaakt, maar de afgelopen tijd was dat er een beetje bij in geschoten. Aangezien ik altijd voor een kampvuur in ben was hij daar erg blij me en kon hij gelijk van de gelegenheid gebruik maken, ik ben er natuurlijk maar een paar daagjes :p. Veel te laat ging ik naar bed, daar heb ik morgenochtend als de wekker gaat vast spijt van!

Op maandag was het vroeg dag. Nog 1 dagje lekker werken. De laatste dag werken was met Koncleng bij de primaten. De ochtend bestond vooral uit het schoonmaken van de verblijven en het voeren van onder andere de leafmonkeys, de pig-tailed makake en de orang oetan. Na de lunch gingen we opnieuw langs de primaten om ze te voeren waarbij Dodo, het grote orang oetan mannetje, heerlijk genoot van het sap wat ik uit de mandarijntjes drukte. Teamwork bestond uit het inrichten van een nieuw verblijf voor 2 baby schildpadjes. We moesten planten zoeken en deze in het verblijf planten, zodat ze ergens kunnen schuilen, een huisje met stenen bouwen als schuilplaats en alles opruimen. Inmiddels is hier het droge seizoen begonnen, wat betekent dat er niet meer iedere middag een verfrissende bui naar beneden komt, het was dus hartstikke warm. De dag vloog voorbij en voor ik het wist waren we alweer klaar voor vandaag. In de kliniek kon ik nog even helpen met het voeren van de dieren daar en daarna afkoelen onder de douche. Om 18:00u moest ik nog helpen met het voeren van de kittens en daarna had ik de tijd aan mezelf. Ik moest wat zoeken in m'n rugzak en werd verrast door de kakkerlak die ik een paar dagen geleden uit het oog was verloren. Hier zat hij dus. Haha ik schrok er zo van dat ik de tas op de grond gooide en de kakkerlak er met een noodvaart uit kwam rennen. Na het eten viel m'n oog ineens op iets wat op de stam van een boom voor me zat. Het leek wel een eekhoorn, maar dan een hele grote. We wilden kijken wat het was, maar hij was er al vandoor. Met Tor Stän ging ik gewapend met een zaklamp op zoek tussen de bomen bij de kantine een weg zoekend door de bosjes. Echt super vet het bleek een wilde common palm civet te zijn!! Zoek maar even op internet op ;). In de kantine waren we gezellig aan het kletsen en er kwam een vriend van Willie uit Nederland op bezoek. Gisteren had ik met Tor Stän al een kampvuur gemaakt, maar we besloten toch om er vandaag ook een te maken. Zo eindigden we de avond gezellig met hem, Willie, Roel en Tashina aan het kampvuur.

M'n laatste dag hier in Cikananga begon met vervelend nieuws. Afgelopen nacht zijn er 63 black winged starling gestolen uit het park. Dit is een vogelsoort die aan het uitsterven is, waardoor ze een broedprogramma hier hebben. Het is een flinke schok voor iedereen. Het is tevens ook de eerste keer dat er dieren uit het park zijn gestolen, heel erg naar dus. Vandaag hoef ik lekker niet te werken, maar m'n wekkertje ging wel vroeg, omdat ik Willy zou helpen met het voeren dan de kittens om 7 uur. Daarna hebben we samen een rondje door het park gelopen om alle dieren te checken. Gelukkig zijn er geen andere dieren gestolen. Nu was het eindelijk tijd voor het ontbijt en kan ik er niet meer onderuit om aan m'n blog te schrijven. Ik loop nu al dik een week achter... Om 1 uur mocht ik de kittens weer voeren en daarna stapte ik voor de laatste keer op de ojek. Nog even naar een uitzichtpunt om te genieten van de van de mooie natuur hier. Op dinsdag gaat er altijd een keeper naar de grote stad voor boodschappen en vandaag ging er ook een volunteer mee, wat betekende dat ze bier mee kon nemen voor bij het kampvuur vanavond. Jaja mijn laatste dag ga ik helemaal goed afsluiten. Na het eten was het tijd om hout te gaan zoeken en een kampvuur te bouwen. Het was erg gezellig met een biertje en gin cola en gekke spelletjes. Een perfecte avond om mijn 5 maanden durende avontuur mee af te sluiten. Tegen 23:00u heb ik nog een rondje door het park gemaakt op zoek naar wilde slow lorissen en andere nachtdieren. In het pikkedonker gewapend met een zaklamp gingen we op pad. Het was eigenlijk best vet, dan zie je ineens grote ogen in de boom ergens. We trotseerden de bush en zagen verschillende civets, slow lorissen en grote vleermuizen. Inmiddels was het echt tijd om te gaan slapen de klok gaf alweer 1 uur aan..

Nu is toch echt de dag aangebroken dat ik richting het vliegveld van Jakarta moet en terug naar huis ga. Dat is wel even slikken, het is allemaal zo leuk dat ik helemaal nog niet naar huis wil! Ik mis iedereen wel hoor. Om 7 uur stond er een auto te wachten om ons, er gingen nog 2 andere mensen van het project mee, naar Sukabumi te brengen. Dit scheelt een heel eind reizen met de angkot, een klein busje die vaak vol zit, warm is en er lang over doet. Alle keepers stonden al te wachten om gedag te zeggen, super lief. Ik ben blij dat ik ervoor heb gekozen om mijn laatste dagen door te brengen in Cikananga. Het was een eind reizen, maar zeker de moeite waard. Ik zal het erg gaan missen, niet meer de hele dag in de natuur doorbrengen, het werken met de dieren en natuurlijk de gezelligheid met de anderen. In Sukabumi kochten we een kaartje voor de trein naar Bogor. We hadden nog een uurtje en konden nog een rondje over de markt lopen. Nog een laatste kokosnoot voordat het straks niet meer kan! De trein deed er 2 uurtjes over en tussen de middag kwamen we aan in Bogor. Ik had geluk, eigenlijk zou ik de bus pakken naar het vliegveld en daar de hele dag wachten tot mijn vlucht om 1:45u morgenochtend vertrekt, maar Grace had een hotelkamer in Bogor geboekt en ze vroeg of ik met haar mee ging. Dat komt mooi uit, zo hoef ik minder lang op het vliegveld te wachten. Zij moest naar de immigratie om wat dingen te regelen en ondertussen kon ik flink aan m'n blog schrijven op haar luxe hotelkamer. 'S middags ging ik nog even naar het winkelcentrum voor wat lekkers om mee te nemen naar huis en kon ik voor de laatste keer genieten van heerlijk verse pisang goreng. Ohh dat ga ik echt missen, maar gelukkig kan ik het nu ook zelf maken ;). We gingen nog gezellig samen uit eten en daarna kon ik me opfrissen op haar kamer voordat ik de bus naar het vliegveld zou pakken. Om 20:00u pakte ik voor de laatste keer van mijn reis de bus, nu ben ik echt aangekomen op het punt dat er geen avonturen meer bijkomen in Indonesië. Met anderhalf uur stond ik op het vliegveld en na een rondje lopen kon ik al inchecken. Via internet had ik al online ingecheckt waardoor ik niet in de lange rij aan hoefde te sluiten en als eerste in een speciale rij voor online inchecken aan de beurt was. Dat ging snel! Bij de Starbucks vond ik een mooi plekje om nog aan m'n blog te werken, ik moet hem nog wel plaatsen voor ik thuis ben. De tijd ging snel voorbij en om 1:15u zat ik op m'n plekje bij het raam in het vliegtuig. Nu is er geen weg meer terug en kan ik uitkijken naar het moment dat ik op Schiphol de arrivalhal in loop. Ik ben kapot van de afgelopen weken, dus hopelijk kan ik vannacht lekker slapen en word ik morgenochtend in Abu Dhabi wakker.

Ik hoop dat jullie van mijn laatste verhaal genoten hebben! Ik zal nog een berichtje plaatsen als ik weer veilig in Nederland aangekomen ben. Tot snel dus!

Een hele dikke knuffel en hopelijk tot snel! Liefs en een kus.