Yes I can survive!

Hallo allemaal,

Hier dan eindelijk verslag nummer 2! Ik was geëindigd met dag nummer 1 en inmiddels is dag 21 alweer voorbij, wat betekent dat ik niet meer in Cikananga ben. De tijd vliegt voorbij! Zoals velen al wel hebben opgemerkt heb ik inmiddels een nieuwe simkaart gekocht zodat ik kan what's appen en mailen, erg handig. Het is me nog niet gelukt om foto's op m'n blog te plaatsen helaas. Om de een of andere reden doet hij het niet. Ik heb wel wat foto's op Facebook gezet. Deze is te vinden door te zoeken met mijn voor en achternaam op Facebook.

De dagen zijn hier vrijwel hetzelfde dus ik zal alleen de verschillende keepers met hun dieren opnoemen die ik inmiddels verzorgd heb. Turtle care doen alleen de vrijwilligers. Het houdt vooral in dat we aquariums en pools moeten schrobben waarbij we eerst de schildpadden en vissen moeten vangen. Ach vissen vangen is toch niet zo moeilijk hoor ik jullie denken! Nou toch wel, want deze vissen hebben behoorlijke stekels in hun vinnen dus je moet erg voorzichtig zijn. Verder bestaat turtle care uit het snijden van groente en fruit om vervolgens de schildpadden te voeren. Ze hebben hier malaysian giant turtles, asian box turtles, dark-throated leaf turtles, new guinea snapping terrapin turtles, black marsh turtles, red-eared slider turtles en pig-nosed turtles (de naam zegt het al!).

Een dag met Oni, begint 's morgens met het snijden van bananen. Daarna beginnen we met het voeren van de cassowaries. Meestal moet ik dan alle manden schoonmaken en het water verversen terwijl oni ondertussen de kaketoes gaat voeren. Dan zijn de neushoornvogel en de pauw aan de beurt. De hokken schoonmaken, de vloer schrobben en het eten snijden en geven. De neushoornvogel heet Beady en hij komt uit een dierentuin. Toen hij hier kwam had hij zichzelf helemaal kaal geplukt en kon hij niet vliegen. Hij is best tam dus we kunnen hem verplaatsen met behulp van een stok waar hij dan op gaat zitten. Iedere dag zetten we hem in een grote kooi waar hij kan vliegen en waar hij speeltjes krijgt. Inmiddels gaat het vliegen al een stuk beter en krijgt hij weer nieuwe veren. Dan zijn de arenden in de quarantaine aan de beurt. Alle dieren die hier nieuw komen moeten eerst een tijd in quarantaine zitten voordat ze naar buiten mogen ivm eventuele ziektes enz. In de quarantaine zitten 9 arenden. Ook daar moeten we de kooien en de grond schrobben. Ze krijgen eens in de 2 dagen rauwe kip, wat ze dan ook echt aanvallen dus je moet erg oppassen met voeren. Na de lunch gaan we verder met het schoonmaken van de hokken van de arenden die buiten zitten. Als je daar moet schrobben sta je echt in de hokken en vliegen de arenden over je heen. Deze arenden krijgen ook eens per 2 dagen rauwe kip te eten. Naast al deze dieren zorgt oni ook voor de krokodillen. Deze krijgen maar een keer in de 2 weken vis. Heel vet om mee te kijken als ze gevoerd worden. Ik moest wel eerst zelf alle vissen (2 kilo per krokodil en het waren kleine vissen) vangen uit een groot reservoir. Nog nooit zoveel vis gevangen!!

Een dag met Koncleng ziet er heel anders uit. Hij neemt de zorg van de apen op zich, waaronder leaf monkey's, gibbons, pigtail macaque, gewone macaques, slow lorissen, orang oetans en siamang ( familie van de gibbons). Zoals gewoonlijk begin je met het snijden van bananen zoals iedere dag en soms moet je het bos in om takken met verse bladeren te verzamelen voor de apen. Voor de kleine apen zijn er 8 grote kooien. Het is dus flink doorwerken. Eerst alle zooi eruit halen dan alles schoonspuiten met water nieuwe takken erin en dan het eten verstoppen. Als dit klaar is gaan we richting de orang oetans. Een zeer agressief vrouwtje met de naam Noni en een super lief mannetje Dodo. Dodo staat ook op de foto op Facebook. Dit zijn 2 hele grote kooien wat dus flink wat tijd in beslag neemt. Na de lunch moeten alle apen opnieuw gevoerd worden. Bij Dodo is het het meest leuk want hij geniet ervan als je hem voert. Als je dit niet doet pakt hij het eten van de grond en geeft het dan door het gaas terug zodat je hem alsnog kunt voeren. Koncleng zorgt ook voor een groep arenden dus soms moet je daar ook nog schoonmaken en voeren. 'S middags moeten de hokken van de siamang geschrobd worden en 4 hokken van een paar slow lorissen die buiten zitten. Doordat de slow lorissen normaal gesproken in de bomen tussen de bladeren leven moeten we regelmatig hele grote en veel takken uit de bomen halen. Voor de 4 kooien is ongeveer een boom nodig volgens mijn observatie van de laatste keer ;).

Pa Allen verzorgd de sun bears en de cassowaries zoals jullie in mijn vorige mail konden lezen. Naast deze dieren heeft hij ook de otters en de luipaarden onder zijn hoede. De otters zijn enorm schattig, maar helaas hoef je daar nooit echt iets te doen. Het voeren van de luipaarden is enorm indrukwekkend. Eentje heeft maar 1 achterpoot doordat hij klem heeft gezeten in een val waardoor zijn achterpoot geamputeerd moest worden toen hij hier terecht kwam. Bij het voeren merk je hier niks van! Ze worden van bovenuit de kooi gevoerd waarbij ze een kip de kooi in laten zakken. Ze vallen hun prooi dan ook echt aan.

Asep en Ajle werken in het breeding center. Er zijn verschillende bedreigde vogelsoorten. In het breeding center proberen ze de populatie wat groter te maken waarbij het doel is dat ze ook weer terug de natuur in gaan. Er zijn al verschillende vogels weer vrij gelaten. Op dit moment zijn er ongeveer 160 black winged starling. Verder zijn er sumatran laughing thrushes, rofous-fronted laughing thrushes, savan green magpie (deze zijn erg mooi) en spectacled laughing thrushes. Als je deze keepers moet helpen, houdt het vooral in dat je kooien moet schoonmaken en alle voer- en waterbakjes moet schoonmaken en weer vullen. Sommige vogels krijgen naast zaden en fruit ook dode kikkers (deze moet je eerst zelf dood maken), sprinkhanen, meelwormen (hele grote), muisjes van een paar dagen oud en kleine hagedissen. Helaas vond een van de black winged starling mij niet aardig met als gevolg dat mijn hand aangevallen werd toen ik de deur open deed. Ook al ben ik de vogels van thuis wel gewend, deze kunnen toch echt flink bijten!

Alle andere makaken worden verzorgd door Usup en zijn broertje Mul. Dit vond ik altijd de meest chille dag. De hokken schoonmaken is niet zoveel werk. 'S morgens bestaat het voeren gewoon uit het gooien van de groenten en fruit op het dak van de kooien. Daarna gaan we altijd het bos in om takken te zagen en daarna is het meestal chillen. Verder moeten we altijd plastic flesjes vullen met meelwormen en deze vervolgens dicht tapen. Na de lunch krijgen ze de rest van het eten en de flesjes met meelwormen. Op deze manier moeten ze wat meer moeite doen om aan hun voedsel te komen. Erg leuk om te zien op welke gekke manieren ze de wormen eruit krijgen!

Als je met Yoko moet werken, heb je de ochtend altijd vrij. Yoko is er voor de slow lorissen. Aangezien deze enorm schattige, maar zeer giftige diertjes actief worden als het donker wordt, worden ze pas na 4 uur 's middags verzorgd. Normaal gesproken begin je dan om 13:00 met het spelen met Beady gevolgd door turtle care en dan de slow lorissen. Deze slow lorissen (het zijn er ongeveer 60) zitten nog in quarantaine. Ze zijn verspreid over 39 kooien. Je begint altijd met het legen van alle water bakjes en het afwassen van alle voederschalen. Dan moet je alle fruit 'n groenten snijden en als je pech hebt helpen met de achterpoten uit krekels trekken. Dit moet omdat de krekels anders gelijk uit de kooien kunnen springen. Ik heb me laten vertellen dat ze geen pijn voelen dus dat maakt het werk al iets minder vervelend. Ondertussen maakt Yoko dan alle hokken schoon en schrobt hij de vloer. Ook zorgt hij voor het verwisselen van oude takken voor nieuwere. Als dit allemaal klaar is weegt hij het eten af en mag je de bakjes weer terug zetten. Iedere slow loris heeft zijn eigen dieet dus dat is soms wel onhandig. Op 26 januari is er een baby geboren echt zo cute!!! Op dit moment zijn er nog moeders die aan het einde van de zwangerschap zijn, dus dat is iedere dag weer even spannend als je binnen komt. Doordat de slow lorissen er nog niet zo lang zijn moesten ze allemaal voor de derde keer ontwormd worden. Dit gebeurt door middel van een injectie. Doordat ik dit gelukkig al heb geleerd met mijn studie vroeg mijn begeleider of ik haar wilde helpen met injecteren, super vet dus! Ik heb daar ook een keer mogen helpen met het openen van een abces en mee mogen kijken bij het verwijderen van hoektanden bij de slow lorissen.

Twee keer in de week hebben we teamwork. Dit is altijd erg gezellig en gevarieerd. Zo hebben we een keer nieuwe zitstokken voor de arenden moeten zagen en voor de slow lorissen en hebben we kooien geschuurd om ze vervolgens een nieuw kleurtje te geven. Op vrijdag hebben we altijd teammeeting met alle keepers en alle andere mensen. Dit is altijd erg gezellig. Tevens is dat het moment dat iedereen z'n vitamine pil krijgt en voor de mensen die hier lang zijn een pil om zichzelf mee te ontwormen. Best gek als je dat normaal eigenlijk alleen de katten thuis doet :p.

Op mijn eerste dag vrij ben ik mee geweest naar Sukabumi. 2 keer in de week, op dinsdag en zaterdag, gaat een van de keepers of de manager naar Sukabumi. Als er plek over is in de auto mag je ook mee. Sukabumi is de dichtstbijzijnde grote stad waar ze al de groenten en fruit voor de dieren kopen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden terwijl het in kilometers niet zo ver is, maar de weg is helaas niet al te best (lees verschrikkelijk slecht). Je kunt daar ook naar de supermarkt en geld pinnen dus als je mee gaat geeft iedereen je boodschappenlijstjes, geld enz mee wat soms best wat stress geeft als je dan 10 verschillende lijstjes hebt. Er is een traditionele markt wat erg leuk is om een keer gezien te hebben. Verder zijn er veel eetkraampjes en markten met kleding. Het mokka café is het meest geliefd, heerlijke koffie en donuts om even bij te komen van alle drukte in Sukabumi. Doordat ze bijna nooit blanke mensen zien wil iedereen je aandacht en veel mensen willen op de foto, best irritant soms. De terugreis is altijd zeer oncomfortabel doordat je dan met alle boodschappen voorin zit en vaak een bak meelwormen, krekels enz moet vasthouden. De laadbak is altijd helemaal vol gepakt met al het eten voor de dieren, dus daar kun je het dan ook niet kwijt.
Gisteren ben ik opnieuw naar Sukabumi geweest en heb ik een grote, enorm kleurrijke, Chinese tempel bekeken. Doordat het net Chinees nieuwjaar is stonden er heel veel grote kaarsen van ongeveer anderhalve meter hoog en 35 cm doorsnede. Daarna heb ik voor het eerst martabak gegeten op aanraden van Anna (een van de volunteers). Martabak is een soort dikke pannenkoek waar ze boter op smeren, vervolgens geraspte cheddarkaas, dan chocolade hagelslag en als laatste een pannenkoek er bovenop. De combinatie klinkt heel gek maar het was een aanrader! Ook hebben we typisch Indonesisch gegeten. Het was zo pittig dat ik er tranen van kreeg en een brandende bovenlip!
Doordat Sigrid een weekje later komt dan gepland had ik nog een week om te overbruggen. Anna zou naar Yogyakarta gaan op de dag dat ik klaar zou zijn met m'n project en het leek haar erg leuk om er samen naartoe te gaan. Dus nu raden jullie het vast wel, ik zit in Yogyakarta! Vanuit Sukabumi hebben we gisteren de bus hiernaartoe gepakt. Het was ongeveer 500 km maar we hebben er wel 14 uur over gedaan ivm de slechte wegen en files (file hier dan sta je echt stil en dat duurt soms behoorlijk lang). Vanmorgen kwamen we om 5 uur aan en heeft een taxi ons naar ons hotel gebracht dat was omgerekend iets meer dan 1 euro en de busreis ongeveer 8 euro (even om te vergelijken met Nederland ;)). We konden onze kamer nog niet in dus hebben eerst lekker uitgerust bij het zwembad en we mochten voor 2 euro ontbijten. Na het ontbijt zijn we het centrum in gegaan. Het ligt om de hoek! We hebben wat informatie over uitstapjes verzameld en een rondje gelopen langs de vele souvenirs shops, kleding winkels en eetkraampjes. Er is zoveel eten om te proeven dat de keuze erg lastig is. Ons hotel is erg mooi. Het is wat ouder en met een mooi klein zwembad, kleine tuintjes en boeddha's. We zitten nu even lekker langs het zwembad en gaan straks naar een Chinese foodmarkt voor ons avondeten. Op 19 februari pak ik de trein naar Jakarta om Sigrid op te halen!

Nog een klein weetje, mijn angst voor spinnen is echt minder geworden!! Afgelopen week heb ik dat wel bewezen. Het begon met mijn avontuur bij het schrobben van de hokken van de arenden. Ik was druk bezig en omdat alles hier te klein is (alle bezems enz) stond ik voorover gebogen de vloer te schrobben. Ineens voelde ik iets tegen mijn voorhoofd.... Toen ik opkeek zag ik alleen een spin met de grootte van mijn hand die in het midden van zijn web zat, precies op de plek waar 2 seconden daarvoor mijn voorhoofd nog zat. Ik schrok zo erg dat ik niet eens kon gillen! Gelukkig maar voor de arenden en de keeper, want ik weet niet wat er anders was gebeurd :p. De volgende dag vond ik een dikke spin op m'n schouder die ik er gewoon af heb gegooid en daarna met volle moed verder het bos in ben gelopen. En als laatste een spin in de auto op weg naar Sukabumi waarop het enige wat Anna zei was: "please don't freak out" en ik ben gewoon netjes blijven zitten zonder ook maar naar de spin te zoeken!

Volgens mij heb ik wel weer even genoeg verteld! Ik mis jullie allemaal! Gelukkig hoef ik op dit moment de warme douche en een normaal toilet niet te missen dus dat scheelt alweer.

Ik hoop dat alles met jullie ook goed gaat!

Liefs en een hele dikke knuffel en kus van mij!

Ik was nog vergeten erbij te zetten dat ik een tripje naar een grot heb gemaakt. In de grot hebben we veel vleermuizen gezien en grote krekels. Het was vooral erg modderig waardoor ik m'n laars bijna was verloren. Op de terugweg naar buiten werden we geplaagd door een slang die precies voor de uitgang lag waardoor we er niet uit konden.... Uiteindelijk vertrok hij gelukkig nadat onze guide met stenen ging gooien. We zagen er allemaal heerlijk vies uit, want de keeper die mee was vond het leuk om modder op onze gezichten te smeren. Wat overigens heerlijk rook.. Niet dus. We hadden geluk dat het mooi weer was, want daarna hebben we ons kunnen wassen in een hele mooie waterval in de buurt. Verder heb ik wat tochten achterop de ojek (soort brommer/motor) gemaakt naar de dorpjes in de omgeving.

Nog een laatste weetje, het woord 'bule' heb ik al vaak naar m'n hoofd geslingerd gekregen en ik ben benieuwd of jullie weten wat de mensen ermee bedoelen!

Oeps!!! Ik was nog iets vergeten waar ik wel een foto van geplaatst heb.. Rond Chikananga zijn veel theeplantages. Samen met een paar volunteers en iemand uit het dorp hebben we daar een wandeling doorheen/tussendoor gemaakt. Het zijn enorm grote velden tegen de berg op met alleen maar theestruiken. Normaal gesproken, voor goede thee, gebruiken ze alleen de jonge blaadjes, maar hier op Java gebruiken ze alle blaadjes van de struiken dus de kwaliteit hier is niet op z'n best. 'S morgens zie je de theeplukkers in het veld met een rieten puntmuts tegen de zon en rieten manden om de bladeren in te verzamelen. Het is erg hard werken, ik geloof 30 kilo per dag plukken, waar ze maar heel weinig geld voor krijgen. Op de terugweg zijn we door verschillende dorpjes gelopen en hebben we voor het eerst gedroogde, gefrituurde banaan geproefd, heerlijk!